Merhabalar. 1,5 yıllık evliyim. Cocuk yok.
Eşimle hep kavgalarımız oldu. Ama yazacağım en kotusuydu. Eşim Muhteşem Sultan adında bir oyuna aşırı sardı. Bir kac ay once bu oyuna 600 tl yatırdığını oğrendim. Sorduğumda ise ne var sende sende alışveriş yapıyorsun dedi. (Bana birşey almasını gectim. İş icin kendisine takım elbise,kışlık ayakkabıya ihtiyacını olduğunu surekli dile getirken, aylarca bu oyuna yatırım yapmış.) Sil dedim yok dedi. Zamanını herşeyi bu oyunla geciriyordu. Whatsapp grupları kızlı erkekli. Ben yapsam diyorum. Sen yapamazsın. Sen kadınsın dedi.) En son care ailesine anlattım. Ailesi geldi konuştuk. Ama cozum olmadı. Aramıza soğukluk, kavga herşey oldu. Telefonunu alıp herşeyi sildim. Tamam dedi. Birgun telefonunu kontrol ettim. Herşey geri gelmiş. Haberim yok gibi sarılarak. Benim kızdığım şeyleri yapmıyorsun di mi dedim. Benden ayrılarak oyunun başına oturdu. Gel dedim gelmedi. En son git oyun arkadaşlarınla uyu onlar sana karılık yapsın dedim. Gelmedi. Mesaj attım. Ya hemen gel ya da onları sec dedim. Yok. Kapıyı kilitleyip uyudum. Kapıya vurdu ben uyurken. Bağırmaya başladı. Aldım telefonu elinden. Camdan atacaktım. Arkamdan gelip koluyla boğazımı sıkıp beni yere fırlattı. Elimden telefonu alıp dondu arkasını. Ne kadar vicdansızsın dedim. Bağırdı. Ağladım. Gideceğim dedim. Şimdi dur yarın gidersin dedi. Cıktım arabayla. Arkamdan yemin olsun seni boşayacağım dedi. Annemlere geldim. Annem eşimi aramış. Gel buraya diye. Eşim gelemem araba yok demiş. Anneme gelmek istemeyene bahane cok. Istese taksiyle gelir dedim. Kardeşim gitti aldı. Geldi konuştuk. Ailem oyun icin uzatmayın ozur dileyin dedi. Eşim ozur diledi. Ama o kadar kırdı ki beni. Gitmedim. Ertesi gun gittim. Gel konuşalım dedim. Yok sen gittin bitti artık. Benim evden giden bir karım yok artık dedi. Konuştum ama boşa. Ters cevaplar, umursamaz tavırlar. Telefonunu elime aldım. Tamam gidiyorum dedim. Boğazımdan tutup yere yatırıp boğazımı sıktı. Kıyafetimi yırttı. Bırak diye yalvardım. Nefes alamadım o an. Nefesim sıklaştı. Camı actım. Bana kendini acındırma diyip camı kapattı. Tansiyon hastasıyım. İlaclarımı icerken ilaclarını al defol git dedi. Tamam dedim. İyi değildim. Heryerim uyuştu.Sadece bak sen boyle bir insansın dedim. Ağır cumleler kurdu. Annemi aradım beni al anne dedim. Geldi kardeşimle. Annem beni sakinlestirdi. Kardeşimle konuştu eşim. Kardeşim sadece şunu sordu. Enişte tamam ablam sinirlenmiş. Peki sen onu sakinlestirdin mi? Hayır. Annem ailesini aradı. Gelin diye. Geldiler anlattım. Babası sen erkek gibi davranıyorsun ben olsam seni boşardım. Annesi ben neler cektim. Olur oyle. Sadece şunu soyledim. Evden gitmeyecekmişim.
Oğlunuz beni dovse,oldurse, aldatsada gitmeyecek miyim dedim. Yok yapmaz dediler. Herşeyin bir başlangıcı vardır. Ama doğru kızınız yok dedim. Babamın haberi yok. Kardeşim benzeri birşey olursa hemen beni arıyorsun dedi. Neyse devam ettik. Eşim ozur bile dilemedi o gun icin konuşmadı bile. Ama ben kırgındım. Ama yine eşimin oyun hastalığı devam etti. Sevdiği yazarların kitaplarını aldım. Okusun diye. 1-2 baktı. Sonra yokluğunu bile farketmedi. İşten eve geldik. Yemek yedik. Topladım. Banyoya girdim cıktım. 45 dk yokluğumu farketmedi. En son geldi napıyorsun diye kitap okuyorum dedim. İyi tamam dedi. Elinde yine telefon. Neden kitap okumak yerine o oyunu oynuyorsun dedim. Unuttum dedi. 1 saattir yokum. Banyodasın sandım dedi. Konuştuk. Yok silmem. Beni seviyor musun? Ne alaka şimdi. Seviyorsan sil dedim. Bir şartla silerim. İşten cık dedi. Tamam ben oyunu sectiğini anlıyorum. Ama herşey farklı olacak dedim. Herşeyime laf soyledi. Bende soylemesini bilirim. Ama senin gibi olmayacağım dedim 5 gundur konuşmuyoruz. Ayrı ayrı yaşıyor gibiyiz. O yine arkadaşlarıyla, oyunuyla. Cok zor durumdayım. Psikoloğa gitmeyi bile duşunuyorum. Bana bir cozum yolu soyleyin. Siz olsanız ne yapardınız?