Elbette şukur ederek konuya başlamak istiyorum. Nice aileler nice sorunu olanlar var. Ama... Ben ulkenin en guzel şehirlerinden birinde yaşarken tuttum universitede "sevdim" "sevildim" ve sonra yuzlerce kilometre oteye atanmış kendi memleketlim olmayan biriyle evlendim. Universitede hayat arkadaşını bulmuş kişilerin coğunun akıbeti gibi... iki aileden de şimdi uzağız. Ama sonra?? Yuksek ihtimal eşimin ailesinin yanına taşınacağız. Muhtemelen surekli goruşme, gitme iki gun tatil olur niye koye gelmediniz yok şu iş var yok bu iş var. Ya ben kotu niyetli biri değilim elbette yaparım yapılır. Ama... bazen niye bunu kendime yaptım diye duşunuyorum. Sevmek nedir? Sevgi nedir? Insan tek kişiyi mi sevebilir ? Başkası da beni sevemez mıydı? Ailemin memleketinden biriyle evlensem bunca "katlanmışlık" olur muydu? O zaman da baska sorunlar mı cıkardı ? Bilmiyorum.... Uniden mezun olur olmaz evlendim atanamadım.
Cok şukur seviyorum seviliyorum. Dunyalar tatlısı bir bebeğim var. Gelirimiz iyi. Şukur. Elbette şukur. Ama bu sorular nerdeyse her gun aklımdan geciyor. Diyorum ailene yakın olsa belki eşin iyi biri olmayacaktı. Sonra da duşunuyorum ben hic akrabalarımı sevmem hep uzak yaşamak istedim zaten ama bu eşimin ailesi ne yakın yaşamak istediğim anlamına gelmiyor. Akrabaya tahammul edecek olsam kendiminkilere tahammul ederim. Eşim illa kendi memleketine yerleşmek istiyor. (Onceden bu fikirde degildi) ben diyorum mesleki gelismemiz ve cocuğumuzun geleceği bakımından buyukşehirlerde yaşamamız daha iyi olur fikrindeyim. Eşim benim bağımsız kişiliğimi biliyor memleketime gitsek bile uzak yere yerlesiriz seni cok muhatap etmem diyor. Ama bu mumkun değil biliyorum.
Sorun yok şimdilik benimki sadece ilerde sorunlar cıkar mı deyip kaygilanmak.
Off keşke yurtdışına yerleşme imkanımız olsa