Ben 30 yaşında evli 1 cocuk sahibi bir bayanım
Ailemle ezelden beri anlaşamam annem cocukluğumu gencliğimi mahfetmiş biri zavallı babam hep arada kalırdı annem hep beni ona şikayet ederdi oda annemi cok sevdiğinden hep onu savunurdu zaten derdinden ben evlendikten 6 ay sonra vefat etti babam. Sırf annemle anlaşamadığımdan farklı şehirde okudum farklı şehire gelin geldim ben evlenirken babamla kavga ettiği icin evden girmişti hicbir hazırlığımla ilgilenmedi takacağı takıyı bile ben kendi paramla aldım beni rezil etmesin diye ki maddi durumumuz da iyidir. Evlendim hala sorunlar bitmedi bulunduğum şehirde ev aldı her yaz gelir ve hep sorun yasarız en son geldiğinde eşimin yanında biz kimsesisiz başımızda erkek yok gezemiyorum diye ağladı tabi sonrasında eşimle birbirimize girdik şimdi mesafe koydum annemle ama hala bir suru sorun cıkartıyor psikolojim bitti oğluma yetemiyorum artık zaten babam hayatta değil bu kadar kimsesiz bırakılmak cok zoruma gidiyor insanlarla derdimi paylaşıyorum rahatlamak icin onlarda o anne sen alttan al diyor delirmek uzereyim derdimi kimse anlamıyor bişeyler soyleyin de rahatlayayım yanlış mı yapıyprum mesafe koymakla kotu bir evlat mıyım uzun oldu hakkınızı helal edin