İcimde kopan fırtınaları paylaşmak istedim. Annesiz buyumek onsuz gecen 27sene....Annemle telefonda konuşamadım hic, mektuplaşamadım, nelereri sever nelerden hoşlanır hatırlamıyorum,onu kaybettiğimde 12yaşındaydım tek hatırladığım simsiyah gozleri, Annem olsaydı bunlar olmazdı, izin vermezdi, dediğim o kadar cok şey varki, ruyalarımda goruyorum hep ve aynı son Anneeee diye bağırarak uyanmak, buyaşımda bile aynı acıyla uyanmak, ya kardeşlerim onlar daha kucuktu onlardamı aynı acaba soramadımki o tarifsiz acı aynı hep ilk gunku gibi taze sol yanımda hep tarifsiz bir acı bi tarafım hep eksik, oğlumun anam deyip sımsıkı sarılması bile hafifletmiyorki bunu ben oyle sarıldım mı hic hatırlamıyorum goz yaşları icinde yazıyorum Allahım hicbir cocuk Annesiz buyumesin. Kimseyle paylaşmadım acımı buraya yazmak sizlerle paylaşmak bi nebzede icimi dokmek istedim. Okuyan herkese teşekkur ederim.