uzun zamandır duşunuyorum ve sonunda karar verdim icimde hicbirşey kalmamış sadece boş yasıyormuşum evlendigim gumdnr beri tartışmalar beni degsitmeye calışmalar nereye kadar...

peki eşiniz sizin her sozunuze anlamsız bakiyormu benim fikirlerim hep sacma geliyor esime beni ben olduğum gibi kabul ettiremedim kendimi evliyim ve cocugum yok ama sevdiğim icin bazı şeyleri gormemezlikten geldim buzamana kadar ama yanlış yapmışım hep sustum o kızdı ben susutum korkuttu susutum dovdu yine sustum cocukkende boyleydim kendimi savunmazdim ama artık bitti icimdeki sevgi herşey ama herşey bitti buz gibiyim giden yıllarım gencliğim oldu sadece bir insani olduğu gibi kabul etmeyen insandan ne bekleyebilirimki sadece evden gitmem kaldı oda olacak inşalalh eşime karşı haykırmak istediğim okadar cok şey varki ama ufacık cesaretim yok oyle şeyler olduki icimde erkeklere heleki evliliğe karsi baya duvar ordum icimde ben eski beni ozledim gulen neşe kaynağı kendimi ozledim korkarak yaşamaya biktim artık...