herkese merhaba
size yaptığım fedakarlıkların gram değerinin olmadığını ne yapmam gerektiğini sormaya fikir almaya geldim.
ben bir anne olarak nerde yanlış yaptım?

oğlum 5 sene once daha okulu bitmeden evlenmek istediğini soyledi. zar zor ikna ettim okul biter bitmez evlendiririm seni ama durumum yok dayan az biraz dedim. babası hayırsız alkoliğin tekiydi. tam 5 yıl o universitede rahat okusun diye calışıp ona para yolladım. oğlumun okulu bitti babası vefat etti. tum soylenenlere rağmen yinede o sene evlendiler.
Allah var gelinim gelinliğini bile kendi aldı bana sen dul kadınsın biz acele ettik hic bir beklentim yok biz uzun zamandır beraberiz evlenmek istiyoruz dedi ne benden ne kendi ailesinden yardım istemedi.
ikiside universite mezunu meslekleri olan insanlar.
eşimden bana 3 ev kaldı. birini oğluma verdim. kiraya gitmeyin yaptırın icini keyfinizce oturun dedim gelinimde zaten cocuk olunca sen bakcan deyip seve seve kabul etti.
tum altınlarını evin icine harcadı alt katımda oturmaya başladılar.
şimdi diyorum keşke kiraya gitselerdi. cok pişmanım.

ya valla hangi bir olayı anlatsam nerden başlasam bilmiyorum o kadar sıkıntı yaşadım ki.
uzun olacak umarım sabırla okuyabilen birileri cıkar.

ilk evlendileri sene ben bunlara hep yemek hazırladım evlerini temizledim. meğer gelin hanım oğluma
annen benim bu evin hanımı olmama izin vermiyor evime girip surekli iş yapıyor aksam başbaşa yemek yememize bile musade etmiyor. iyi niyet adı altında surekli hayatımızın icinde gibi dert yanıyormus.
ah bilsem boyle duşunduğunu iner miydim.
inanın bana tek derdim evleri eşyaları yeni temiz kalsın kız calışıyor birde bunların temizliğiyle ugrasmasın gelsinler aksam dinlensinler.
kendimce eşimin olumunden sonra onlarla yeniden aile gibi olmuş hissettim kendimi.
inanmayacaksınız ama yemin ederim kızım saydım oyle sevdim onu.
oğlum anne biraz musade et hilal kendini kotu hissediyor bırak biraz kendi evine alışsın gibi bişeyler dedi anlamadım tabi.. neyse gel zaman git zaman torunum oldu.
gelinim işe donmek istemiyor habire ağlıyor oğlumda işe donmesini evde iyice psikolojisinin bozuldugunu soyluyor bende ister istemez işe don ben bakarım gibi şeyler soyluyordum.

meğer bunlarada takmıs kafayı bana sen kendini ahmetin karısı cocugumun anası bu evin hanımı sanıyorsun ama herşeyin sahibi benim kocan yok diye kendini benim yerime koymaya calısıyorsun dedi.
yazarken bile konduramıyorum ağlıyorum şuan.
tek derdim onlara yardım etmekti.
oğlumun ısrarlarına dayanamadı işe dondu. ara ara laf sayıyor bana sonra bak ben onları sinirle soyledim anne kız arasında olur boyle şeyler dyip gonlumu alıyordu.
cocuga bakmaya basladım halimden gayet memnundum kendi evime sadece yatmaya cıkıyordum. niyetim o evin hanımı olmak değildi ama kendimi gercekten aşağıda daha mutlu hissediyordum. gelinim faturalarımı oduyor para veriyordu bende hic geri cevirmedim aksine birikim yapmaya baslamıstım belkide hayatımın en mutlu zamanıydı.

neyse aradan yıllar gecti torun 2 yaşında cocuk beni evde daha cok gorduğu icin anne diyor bana geline abi diyor.
bozulmakta cok haklı ama evde herkes bana anne diyor diye diyor ben dedirtmiyorum diyorum ne dediysem inandıramadım.
şimdi işten cıkıyor bana icine biriktirdiği ne varsa saydı doktu.

başka bir oğlum daha var mezun oldu 1 senedir evde yatıyor onun aşağı inip yediği yemeğe kadar icinde tutmuş.
ben calışıyorum siz yiyorsunuz ozel hayat diye birşey yok diyor.
bana calış diyeceğine yukarda sıgır gibi yatan oğluna karış diyor. bıkmış bizden sırtında bir kamburmusuz.
daha neler neler..

oğlum uzulmesin diye sesimi cıkarmadım ama icimde gram sevgi kalmadı. yuzunu gormek istemiyorum.
oğlum dun yemege cağırdı indim yedim sonra cips vardı erzak dolabında canım istedi aldım yiyordum mutfakta arsızlar diye soylenirken duydum. resmen bana diyordu.
soyleyin ben ne yapayım şimdi.
aynı apartmandayız oğlum o da kendince haklı ama ben senin icini biliyorum diyor.