Bugunlerde hep anneler ile ilgili konu olunca icimde bastırdığım duygular hortladı. Ben hem anne hem babadan soğudum gitti zaten. Cocukluğum dayak yemekle, azarla, hakaret ve kucumsenmekle gecti. Annem yanlış soylediğim en ufak şeyde rencide ederdi beni. Buyudum istemeye gelenler olurdu, bilseler nasıl hamarat olduğumu sana değil bana gelirlerdi derdi hep. Uzatmak istemediğim icin birrrsuru şeyi atlıyorum ama şu sıralar oğluma yaptıkları beni sinir ediyor. Surekli senden cok beni seviyor, seni hic umursamıyor diyor. Sonra emzirmeye falan calışmış ki ben emziremediğim icin aylarca kahroldum ve o konuda cok hassasım. Birde şu sıralar tutturdu hic ilgilenmiyorsun cocukla, ona herşeyi ben oğretiyorum diyor. Oysaki ayda bir gun anca goruyor. Şimdilik sadece susuyorum. Cok korkuyorum patlarım diye cunku farkındayım icimde cok buyuk bir ofke var, muhtemelen sinir hastasıyım ama dıştan herkes sakinliğimle tanır beni. Oysaki sabahları uyandığımda dişlerimi sıkmaktan cenem kaskatı olmuş şekilde uyanıyorum. Boyle şeyler işte...