25 yaşındayım.fakat babamdan artık nefret ediyorum.her dediği her konuştuğu: dalga gecme ve ezme.kendisi espri yaptığını sanıyor fakat ok gibi laflarından bıktım artık.bazen keşke olmasaydı o zaman ondan nefret etmez hasretle bahsederdim diyorum.o zaman psikolojimin bozuk olmasının sebebi baba eksikliği falan derdim ama benimkinin problemi beni annemi kardeşimi ve kendinden aşağı gorduğu herkesi ezmek ezmek ezmek.
Universiteye gittim.o kadar para harcadık da ne oldun dedi.bir fikir solerim.seni de boşuna okutmuşuz universitede iyi ki ben okumamışım dedi.cunku kafam calışmıyormuş.evliyim cocuğum oldu.cok sevimli bir kızım var.bana benzemiyormuş ben o kadar guzel değilmişim.bazen diyorum ki evlatlıkmıyım acaba? Evlatlık olsam cok sevinirdim aslında.cunku oz babanın boyle davranması kalbimi cok kırıyor.lisedeyken moralim bozuk bir olay anlatmıştım.okulda biriyle tartışmıştım.ben haset olduğum icin olmuş.başka bir zaman bana iftirada bulunmuşlardı akrabalarımdan biri.ben ne alınganmışım.bir kere babamla konuşmayı denedim uzulduğumu ve ona kızdığımı soylemeye calıştım benim gecmişe takıldığımı soyledi.gecmiş gecmişte kalmış ne kadar nefret doluymuşum.ne kadar alınganmışım.bana da bir şey soylenmiyormuş.bıktım artık.evet artık ondan nefret ediyorum.kucukluğumden beri benimle dalga gectiği icin kimseye karşı beni korumadığı savunmadığı hatta beni herkesin icinde rezil edip kırdığı icin anneme de surekli olarak boyle davrandığı icin her fırsatta size para veriyorum tabiikide boyle yapacaksınız şoyle yapacaksınız dediği icin.ondan nefret ediyorum nefret ediyorum.10 sene boyunca psikoterapi desteği aldım.artık almıyorum cunku hep kendimde problem olduğunu zannediyordum.kendimi cok kotu cok beceriksiz ve ozguvensiz hissediyordum.surekli melankolik takılıyordum.ama bende değilmiş problem.bu yuzden artık gitmiyorum.fakat ben bu biyolojik olarak baba demek zorunda kaldığım adamla nasıl mucadele etmem gerektiğini de bilmiyorum.ya da mucadele etmeli miyim onu da bilmiyorum.nasıl davranmam gerekli????

Lisedeyken bana birgun ciddi ciddi donup dediki kızım sana bir oğut vericem bunu sakın unutma dedi. Bu hayatta babana bile guvenmeyeceksin dedi.ben de nasıl yani? Sana da mı guvenmeyeyim dedim.evet dedi.bana da guvenme.o gun kendimi o kadar yalnız hissettim ki.oturdum ağladım.hayatta sanki kimsem kalmamıştı.neyse sonra onu unuttum ben.ama yaşadığım olaylar da gosterdi zaten.
Bir de ben universiteye gitmeden once bana bir oğut vermişti.onu da anlatmak istiyorum.kızım dedi.erkekler salaktır.bunu sakın unutma.iki fingirdersin istediğin herşeyi yaptırırsın demişti.şok oldum.aslında demek istediği evlenince kocamı nasıl kullanmam gerektiğini anlatmak istemişti.yani cinsellikle istediğim herşeyi hallettirirmişim.babam sanırım ahlaktan ve insanlıktan da yoksun bir adam.gozumde hicbir değeri kalmadı maalesefki.ve bu değersiz kalışı bende cok derin bir boşluk oluşturdu.ben aslında hep babasızmışım.