Arkadaşlar merhaba. Benimkine benzer durum yaşayanlar vardır mutlaka aranızda. Ben artık ne yapacağımı şaşırdım sizlerden fikir vermenizi rica ediyorum.
Oncelikle eşimle severek evlendik. Benim ailem maddi imkanları kısıtlı diye ozellikle annem evlenmemizi istemedi yolumuza cok taş koydu. Ama biz birbirimizden vazgecmedik ve en sonunda evlendik. Şimdi annem onu cok seviyor ve benim ailemle alakalı hicbir problem yok. Ama eşimin ailesi hep ilgisiz hep umursamazdı. Yapmaları gereken bişey eşimin başının etini yemeden o da onları sıkıştırmadan yapmadılar. Sanarsın soylu bir paşa ailesinden gelmeler birde kendilerini yuce goruyorlar. Biz evlenirken durumumuz yok bahanesiyle hicbir maddi destek bile olmadılar. Yine de eşim ailesine cok ama cok duşkun.
Bizim eşimle aramızda bir problem yok. Beni sever el ustunde tutar iyi kalplidir. Gram kotu niyet gecmez icinden kimseye karşı. Ama ailesi beni ne gelin ne insan yerine koymuyor. Ozellikle son zamanlarda bu durum ağır basmaya başladı.
Bu yaz 4 yıl bitecek evliliğimize. Bi gelinleri daha var. Normalde onunla da gecmiş zamanda problemler yaşamışlar ama onunla şimdi oyle samimiler ki sanarsın bu ailenin gelini değil kızı. Ozellikle kucuk gorumcemle eşleri de cok iyi anlaştığı icin yedikleri ictikleri ayrı gitmiyor. Ama benle ne zaman Bi araya gelseler dışarıdan bakınca problem yok gibi ama ic yuzune bakınca ben dış kapının mandalı muamelesi goruyorum. Hepsi Birbiriyle o kadar alakalı ilgililer ama ben hep konu dışında kalıyorum.gorumcelerimle eltim kızkardeş gibi sohbetleri gidip gezdiklrri yiyip ictikleri ayrı gitmiyor ama ben Fransız askeri gibi ayrı tutuluyorum. Sanarsın eltim kızkardeşleri el kızı olan benim. Ona olan tavırlarıyla bana olan tavırları birbirinin yanından bile gecmez.onun hastası olur cenazesi olur hemen koşarlar. Benim ailemden birine bişey olsa zar zor Bi kayınvalidem arar. Bi araya gelince ona iltifatlar hurmetler bana da sıradan insan muamelesi. Sadece eltim değil yani aralarında hep oyleler.
İlk evlendiğim zaman gecmişteki umursamazlıklarına rağmen o kadar samimiyetimle kucaklamıştım ki bu aileyi ama zamanla bana olan davranışlarını gorduğumde ister istemez kendimi geri cekmeye ve kocama durumu izah etmeye başladım. Defalarca buyuk gorumcemle konuştum. Bana neden boyle davrandıklarını Bi yerde hata mı yaptığımı sordum. Hatam varsa duzelteyim dedim ama o hep beni hatalı gordu bizde bişey yok sen sorunlusun gibilerinden hep uste cıktı. Zaten normalde her koşulda uste cıkan biridir kendisi de bunu itiraf eder. Soğuk duruyormuşum girişmiyormuşum Bi araya gelince sadece bebeğimle ilgileniyormuşum gibi bahaneler sıraladı. Halbuki bana arada gecmişle alakalı annemin vermemek icin uğraştığı durumu ima ederek laf sokuyorlar ya da başka konu olsun ya da yokmuşum gibi davrandıkları zaman ben ister istemez geri durmaya başlıyorum. Bunu kendisine de izah ettim. Sen kafanda kuruyorsun ortada bişey yok diyo bana haklı cıkmak icin. Ama Bi evlerine davet edecekken ya da bize gelecek oldukları zaman bile beni hic arayıp muhatap olmuyorlar eşimi arıyorlar.
Eşim ilk sıralar ailesine tek kelime ettirmezdi.zamanla Bi nebze olsun anlar gibi oldu bazı şeyleri ufaktan gormeye başladı ama coğu zaman o da bana tepki veriyor. Sen benim ailemi surekli sucluyorsun onlar ne yapsa memnun olmuyorsun VS gibilerinden bana ara ara patlıyor. Halbuki bazen hak veriyor bana haksızlıkları gorunce ama en son yine tartıştık bu mesele icin. Ailesine cok duşkun ama onlarda o duşkunluğun yarısı bile yok eşime karşı. Bi doğum gununde bile aramazlar beni bırakın onu bile saymıyolar ama bizimki iyi niyetinden ve duşkunluğunden gormuyor.
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın ama ben bu aileye nasıl davranacağını konusunda sizden fikir bekliyorum. Araya iyice soğukluk girdi bu kez ama her iki tarafında bişey yokmuş gibi rol yapmaya calıştımızı biliyorum. Bi araya gelince selamun aleykum aleykum selam modundayız. Artık dışlanmaktan yok sayılmaktan ve bu salakca sebepler yuzunden eşimle tartışmaktan yoruldum.