Merhaba arkadaşlar kendime dert cıkarmak istemiyorum da aklıma geliyor anne demek bile istemiyorum.. Konu onunla ilgili. Her şeyi anlatsam inamamazsınız boyle insanlar var mı diye.. Ben de coğu şeyin ustunde durmuyorum, deliyi onemsemezsin ya onun gibi bişey ciddiye alamıyorum.. Şimdi arkadaşlar, konuşmasam aklıma gelip duruyor, konuşsam anlatsam şimdi yanlış anlayacaklar cıkabilir, bir psikologa gitsem konuş konuş her şey baştan anlatmam lazım anlaması icin. Napıcam?
Annem uvey gibi.. Şu an zaten uzun suredir konuşmuyorum. Yalnız kaldığımda beni ne kadar kotu etkiledğini daha iyi anlıyorum.. Ayrı yaşıyouz. Ben ayrı yaşamaya başladığımızda kendime geldim resmen. Cok rahatım ama, ama bana karşı kotu hareketleri aklıma geliyor. Bunları unutmak icin ne yapmam lazım. O kadar cok ki, yuksek sesle bağırmasından tutun, diğer kız kardeşimle arasının mukemmel olmasından tutun, bana karşı iyi sozleri bir elin parmakları kadar bile olmamasından tutun da, bana utanıyorum ama cinsel icerikli imalarda da bulunuyordu.. Artık ne duşunuyorduysa, ben erkek arkadaşlarla tokalaşmıyorum bile. Kendisi sapık gibi. Her lafı oradan anlıyor.

Uzak durmak evet kendime geldim rahatım, konuşmuyorum ama unutmak icin ne yapmam lazım?