Konu tabikide gene eşim cok mutsuzum artık cok zor dayım dardayım genelde hergunumuu gozyaşı dokerek geciriyorum.
Surekli kavga ediyoruz surekli cok yoruldum artık kavga edicek tartışıcak gucum bile kalmadı inanın. Cok ofkeli bir kocam var kavgada ağzından cıkanı kulağı duymuyor bagirip cagirip millet rezil ediyor karsilik versem cam cerceve dokulur o derce onceden bende oyleydim ama artık susuyorum cunku bittim. 4 oruc tuttuk bir gun huzurla sofraya oturmadim ilk gun afedersiniz s*cti sivadi ilgi alaka sıfır eve gelir telefona yapışır sohbet etmek istesem hic beni dinlemez ufler puflar uyur cinsellik hayatımız sıfır yani bu evliliğin surmesi icin hic bir neden yok ama cok caresizim annem babam cok yaşlı 70 yaşındalar sığamam yanlarına normal kalmaya gittiğimde bile hemen eve gelmek istiyorum baba evine tekrar donmek cok zormuş bir mesleğim yok ayrılsam burada bir işe girsem giricek iş yok ailemin maddi gucu hic yok cok dedikodicu bir yerdeyiz stresten kafayı yemek uzereyim. İlk defa doğum gunumde bana pasta aldı eve gekdi ard arda mesaj attım diye eve geldi hakaret kufur etti pasta yerine b*k yedirdi. Sonra kalkto pastayi yedi bi guzel kendi.Ozguvenimi bitirdi yerle bir etti icime kapandım ne yediğimden ne ictiğinden anlıyorum sinirden hergun mide bulantısı ile kalkıyorum. Kendimi şu yuvada o kadar yalnız hissediyorum ki elim kolum bağlandı ne gidebiliyorum nede kalmak istiyorum. Derdimi dokecegim kimseler yok okuyan herkese şimdiden teşekkurler