Arkadaslar ben calismadan duramayan evde izin gunleri bile bunalan bir kızdım. 27 yasindayim 18 yaşından beri depresyon anksiyete tarzı seylerle baş ettim. İlac kullandım vs bir şekilde gitti hayat itekledim. Birkac iş değiştirdim ama hep calistim yilmadim. Ta ki son isyerime kadar. 9 ay calıştım bu son yerde ve tukendim resmen aşırı mesailer gece gunduz kotu bir patron stresten sikayetlerim arttı devam etmeye cok zorladim kendimi ama başaramadım mide sorunları iştahsızlık hepten kotulestim sonunda 15 Nisan'da işten ayrıldım kendi isteğimle. Bir ay oldu işte dolu dolu. Bu surecte bazen iyi oldum bazen kotu. Suan ke dimi iyilestirmek icin bir metot buldum bunu uyguluyorum . Lakin yine tembellik usengeclik geliyor sabaha kadar oturup sabah uyuyorum ve gun bitiyor boyle ne olacak diye kendimi yiyorum. İşten cıkar cıkmaz da hangi kafayla yaptıysam bir başvuruda bulunmuştum. Aradılar oylesine goruşmeye gittim icime dert olurdu gormesem kurumsal filan diye gittim ama normal bir daire ofisi .. calışan 10-15 kişi vardır en fazla herhalde orada. Evime de 1 saat . Lakin ingilizcemi gelistirebiljrim turizm firması cunku baya tanınan.

Yarın ikinci goruşmeye cağırıldim. Sorunum ise şu hem kendimi hazır hissetmiyorum aklımda soru işaretleri de var. Hemde ya evde yata yata daha kotu olursam diye korkuyorum. İse girince de son işyerimde stresten yaşadığım şeyler aklıma.geliyor ondan da korkuyorum yani iki ucu pis değnek gibi. Kendimi bı rahat birakamiyorum.
Siz olsanız nasıl bir yol izlerdiniz ? Bu saat oldu yarın goruşmeye gidicem mesela 2 de gorusmem gerci de daha ben bu kararsızlıklar icindeyim