Bu sefer bambaşka bir başlıkla karşınızdayım. Uzun bir zamandan sonra ilk defa icimi dokme ihtiyacı duydum. Eh biraz da duygusalız tabiii.
Oncelikle 17 aylık evliyim.
13 ay da nişanlılık sureci gecirdim.
Peki evlenmeye nasıl karar verdim. Başlayayım hazin hikayemi anlatmaya..
Evlenmeden once bir başkasıyla 4 yıllık inişli cıkışlı bir ilişkim vardı. Bu 4 yıl icerisinde her yıl geleneksel olarak 1 kere ayrılıp barışmıştık.
Eski aşık olduğum adam diyorum cunku aşkın 1 kez yaşanabildiği kanaatindeyim. Şımdı diyeceksiniz ki eşine aşık değil misin ? Derin bir saygı ve sevgi cercevemiz var. Neyse konu dağılmasın.
Bu beyefendi ile ilk ayrıldığımız sene ben kendimi baya baya dağıttım. Hatta psikolojik tedavilik oldum. Antidepresanlar şehir değiştirip kafa dağıtma cabaları..
Aşk acısının en derinini yaşadım diyebilirim. Cunku duşunsenize okulda beraberdiniz,dershanede beraberdiniz, sabahtan akşama kadar beraberdiniz,sizi ailesiyle tanıştırmış. Yediginiz ictıginiz ayri gitmiyorken ani bir ayrılık..
Dunyam başıma yıkılmıştı. 58li kilolardan 47 48li kilolara duşmuştum o denli bir yıkım.
Gel zaman git zaman ben tam yokluğuna alışmaya başlamışken pat diye tekrar hayatıma girdi. Ben onca yaşadığım aciyi unutup tekrardan hayatima girmesine musade etmisim.Aynı şekilde devam ediyoruz. Yalniz ben o kadar acizim ki adam bana tensel temasta bulunmuyor sen benim evleneceğim kızsın sana asla kıyamam ama bende erkegim ve benim ihtiyaclarim var bana başkalarıyla olmam icin musade ver. Bende bunu kabul ediyorum. Sırf benden gitmesin benden ayrılmasın da kiminle ne yaptığı onemli değil gibisinden kafama bak kafama!!
Yine allem kullem oldu biz yine paaat 1 ani ayrılık daha. Yalniz bana giderken resmen diyor ki beni bekle biz evlenicez. Seni cok seviyorum biz evlenicez sadece bekle beni kimseyle birlikte olma goruşme konuşma bilmem ne..
Buna bile tamam demişim.
Takip ediyorum uzaktan bu sefer ilki gibi bir yıkım olmadi ama kabuk bağlayan yaramın kabuğunu habire kaldırıp kanatiyorum.
Ha şu dipnotu duşmeden gecmeyeyim. Ilişkimiz suresince sevgisini son derece hissettiriyordu en başta dokunmaya kıyamıyordu. Koruyordu kolluyordu bizi gorenler gıpta ediyordu leylalar mecnunlar havalarda ucuşuyordu. Ha belki bu bitmelerde benim hatalarım da sebep olmuştur ama genel sebebi oydu. Ozgur ruhlu bir insandı kısıtlanmaya namusait bir insandı.
2. Ayrılığımız uzun surdu ve duşunmek icin bana buyuk bir zaman dilimi kaldı. Dedim ki kızım sen aptal misin adam yarışa hazırlanan beygir gibi koşturuyor sen de aptal aptal onu mu bekliyorsun. Hattimi degistirdim bana ulaşabileceği butun sosyal platformları kapattım.
Bu ayrılık zarfında evlendiğim eşimle tanıştık. Kendisi teyzemin kaynı oluyor. Yani Teyzemle elti oldum
Onunla konuşuyoruz ciddi olduğunu her anlamda belli ediyor ama benim kalbim başka diyarlarda atıyor. Yarı sanal yarı gercek bir ilişkiye başladık. 3 5 ay konuştuk yapamadım denedim olmadi cunku kalbimde başkası var yapamıyorum yani olmuyor.. Ve ayrıldık şimdiki eşimle.
Neyse gel zaman git zaman bu sevdiğim beyefendi her yerde yana yana beni aramış herkese sordurmus o sırada şehir dışındayım ağlaşma sizlasma haberleri geliyor bana ama umursamamaya calisiyorum.
Bir gun arkadasimin is yerine gittim asla beni bulamayacagi bir yerdi yani araya sora araya sora geldi beni orada buldu lutfen konusalim dedi. Ben cok pismanim bu sefer hersey farkli olacak gibisinden. Arkadasimin is cikisi gorustuk konustuk beni inandirdi yine tekrardan hayatıma girdi cok iyi gidiyoruz. Dedim bu olmuş ya.
Tabi o sırada şimdiki eşim surekli yazıyor arıyor araya teyzemleri filan sokuyor herkese istemiyorum dedikce ısrar ediyor her yerden engelliyorum farklı numaralarla karşıma cıkıyor falan derken.. Bu sevdiğim adam son zamanlara doğru teklemeye başlıyor yine eski hallerine ozgur ruhlu adam profili ben herşeyi yapayım ama beni bırakma tavırlarına. Ben yine hayal kırıklıkları husranlarr
Allahın hakkı 3tur dedim bu sefer yana yakıla da olsa ben ayrıldım.
O sırada eşim yine Teyzemlerin aracılığıyla annesini falan da dahil edip beni gormeye geleceklerini duyurmuş.
Hic duşunmeden tamam dedim gelsinler. Ben başka turlu kurtulamazdım bu buhrandan belki o zaman yaptığım bu eylem yanlıştı ama mecburdum.
Direk geldiler goruştuk. Dedim ki hic uzamasın direk nisan olsun. Ardından da imam nikahı kiyilsin.( Cunku uzun surerse vazgecerim diye duşundum)
Direk nisanım oldu kendime duşunme fırsatı bile vermedim.
Sevdiğimiz adama haber gitmis inanmamış o benden başkasıyla yapamaz gibilerinden kahrolmuş. Hatta nisanima bile gelmiş ama ben gormemişim arkadaşlarım gormuşler.
Yalniz o yuzuk parmağıma takılana kadar bekledim dedim ki ha şimdi geldi gelecek baktım ne gelen var ne giden yuzuk takıldı ben bi ağlamaya başladım. Babam annem davetliler herkes perişan oldu. ( Bu arada babam bana aşırı derecede duşkundur. Hem nisanımda hem duğunumde haykıra haykıra ağladığını bilirim )
Sonra bu beyefendi bana 10 paragraflik bir mesaj işte senin sevgin de tahammul seviyende bu kadarmış yazık bekle dedim bekleyemedin değil mi gibilerinden..
Neyse baya uzattım ozet gecerek anlatmaya calışsam da gılgamış destanı gibi oldu maşallah..
Hayatımın en zor zamanlariydi. Ama eşim icin iyi ki diyorum..
Ha unuttum mu diğerini evet unuttum duygusal hicbir bağım kalmadı. Yalniz icimde hep bir şeyler yarim kaldı..
Onunla kurduğum hayalleri şuan bir başkasıyla yaşıyorum.
O hep olduğu yerde kalacak..
Ve hep ukte olacak.