Merhaba,
Oncelikle herkese iyi bayramlar. Bir sene oncesine kadar mutluyum diyebileceğim bir hayatım varken son 1 senedir ne yediğimin ne ictiğimin farkındayım.Sebebi ise eşimin beni aldattığını oğrenmiş olmam.Uzun olacak biraz lutfen okuyun.

Baştan başlayayım. Universitede tanıştık biz, 6 senelik sevgililiğin sonunda evlendik. 8 senedir evliyiz.6 yaşında da bir oğlum var. Evlenene kadar cok badire atlattık,trafik kazası gecirdik farklı sebeplerden dolayı(mezhep farklılığı ailelerin farklı kulturel yapısı vs.) 2 sene kadar ayrı kaldık yapamadık yeniden birleştik bu ayrı kaldığımız donemde eşim yeniden birlikte olabilmemiz adına her yolu denedi sonunda beni ikna etti yeniden cıkmaya başladık ve evlendik. Evliliğimiz boyunca eşim evin ve cocuğun sorumluluğunu cok fazla almazdı genelde coğu şeyi ben yapardım cocukla tum ilgilenme oynatma yedir icir evin temizliği vs. Bir şeyi onun yapması icin defalarca talep etmem gerekiyordu ben de artık alışmıştım sanırım kabullenip ağzımı yoracağıma kendim yapıyordum.Evde oyle kavgamız gurultumuz olmazdı eşim neşeli fazla konuşkandır ufak tefek şeylere yemeğe temizliğe takılmaz bir şey istersem mırın kırın etse de yapar sen kavga etmezsen o da kavga etmeden 100 yıl yaşar ama bu sorumluluk olayı surekli bilgisayar başında oyun oynaması gec yatıp gec kalkması evin icinde ergen gibi hayatını gecirmesinden dolayı uzunca bir sure 2. cocuğa karar veremedim,Neyse tam karar verdik hamileliğin başında bir duşuk tehlikesi atlattım hatta kurtaj olmam gerektiğini soyledi doktorlar.Kurtaj icin gittiğimde bebeğin yaşadığını oğrendik cok mutlu olduk. aldattığını ise hamileliğimin 7. ayında oğrendim ve tam anlamıyla dunyam yerinden oynadı cunku boyle bir şeyi yapacak son kişi olduğunu zannediyordum.

Eşim oğretmen.Okulda bir proje uzerinde calışırken yine bir oğretmen arkadaşı ile yakınlaşmaları olmuş. Bu kız beni biliyor eşimin evli olduğunu 6 yaşında oğlumuzu biliyor. Ne acı ki Aynı ortamda bile bulunduk. 5-6 ay boyunca cok sık telefon goruşmeleri olmuş ben fatura detaylarından tum dokumu cıkarttım hatta istatistiğini yaptım ilk başta gun icinde goruşmeler once akşama sonra geceye kaymış. O kadar cok goruşme varki gunde 5 kez 6 kez geceleri yarım saat 1 saat. normal arkadaşken sonra etkilenmişler sanırım birbirlerinden hatta benim hamile olduğumu bile saklamış kızdan sonra kızda buna aşık olmuş ( anlattığına gore ) sonrada benim oğrenmemden korkmuş birden goruşmeyi kesememiş bu sırada kızın cevresinden yararlanmış vesaire. Gecen sene eşim icin okulda cok stresli bir donemdi soylediğine gore kız da aynı ortamı bildiği icin gun icindeki olayları konuşuyorlarmış kız buna yonlendirme yapıyormuş bir nevi gazını alıp pohpohluyormuş bu ilgi de hoşuna gitmiş. Eşimin jetonu duşup benim hamilelik de ilerleyince kıza hamile olduğumu soylemiş.Tam sevgili olmamışlar anladığım kadarıyla ama goruşmuşler mi goruşmuşler sozde 1-2 kez opuşmuşler sonra ne kadar inandırıcı olmasa da bu kızı itmiş. Ondan sonra ben napıyorum demiş ve kızdan uzaklaşmaya başlamış.

Ben eşimin hareketlerinden şupheleniyordum ama telefonu kurcalıyorum tertemiz hic birşey yok sonra kadınlar klubunden fatura detaylarını almayı oğrendim de oyle cıktı olay piyasaya. eşim de Kuran a el basıp herşeyi anlatmak zorunda kaldı. Tum bunları oğrendiğimde 7 aylık hamileydim ne yapacağımı bilemedim anında ayrıldım 1 ayın sonunda eşim yalvar yakar ikna etti beni okuldan ayrıldı başka okula gecti ama yine de unutulup da mutlu olunmuyor tabi.

Bebek doğdu kafamı başka şeylerle meşgul etmeye calıştım eşim eskisine nazaran daha cok evde sorumluluk almaya calıştı cift terapisi alalım dedik ona da başladık 4 aydır ben terapi alıyorum ama acım gecmiyor.

Hamileyken bunları yaşamış olmayı hazmedemiyorum en ufak şeyde hatırlıyorum. eşim cok pişman ama ben arafta gibiyim ne boşanabiliyorum ne kalabiliyorum.İyi bir işim ve gelirim var ama boşansam biri bebek biri 6 yaşında iki cocuğa tek başıma yetebilir miyim kendi ikili ilişkimiz yuzunden onların kalbinde omur boyu gecmeyecek bir yara acar mıyım diye cok korkuyorum. Belki diyorum 5 sene sonra ben bunu unutacağım ya da unutmasam da cocuklar en azından bir aile sıcaklığında buyuyecek ama bir omur de bu guvensizlikle yaşayabilir miyim onu da bilmiyorum.Cocuklar olmasa herkes yoluna ama şimdi duşune duşune cıkamıyorum işin icinden.