Selam hanımlar

Konuya once gecmişte olanlarla başlayayım, kayınvalidemle cocuk olana kadar iyi sayılan bir ilişkimiz vardı. İyi dediğim de emrivakiler gelin, şuraya gidin, şunu yapın, ben geleceğim vs vs vardı ama cok delirtecek boyutta değildi.
Kızımın doğmasıyla icinden canavar cıktı, doğduğu hafta icinde 4-5 kere ağlattı, neymiş annem mutfaktayken annemden su istemişim kv evde istemiyormuşum, bu arada kv doğumda eve cağıran benim kayınpederim şehirdışında gel yalnız kalma diye
Cocuk sabaha kadar ağlamışken, annem eşim ben gram uyumamışken (kv butun gece uyuyor bu arada) sabah gunaydın demiş duymadım diye evimin kapısını hışımla carpıp gitti evden cıkınca telefon edip eşime ağladı beni Chek evde istemiyor diye. Ki eşim ve annem de duymamış gunaydın dediğini.
İşe gidiyorum diye gitti geceleri 11:30 'a kadar arkadaşlarıyla yemek yedi, eğlendi. Yesin sozum yok da biz evde uykusuzluktan ağzımıza lokma koymaya mecalimiz yokken yemek getirdim diye masada kalan yarım lahmacun ve salatayı paketletmiş 3 kişiyiz evde geldiği gibi takıyordu bigudilerini hoop yatağa sabaha kadar deliksiz uykusuna. Sabah biz uykusuzluktan nereye oturduğumuzu bilemezken yok yan baktın yok suratın asık biraz yok istemiyorsun beni diye ağlayıp oğluna "Benim icin yuvanı bozma" diyerek sozde oğluna akıl verdi Oğlunun aklında boyle bi duşunce yokken hem de
Artık dayanamadım bir gun aldım telefonu neden boyle yapıyorsun dedim dediği "bu ara duygusalım beni boyle idare edeceksiniz" dedi. Bunların hepsi kızımın doğduğu hafta oluyor.
Sonraları da pek ic acıcı gecmedi kızımı kıskanmaya başladı benden ki ben hic kıskanmam cocuğumu alsınlar, oynasınlar, baksınlar onlar varken kucağıma bile cok almazdım onlardan sakınıyor gibi olmasın diye.
Ama durur mu kv onun bunun gazına gelip durduk yere her olayda bana patlamaya başladı "Bu cocuk sana anne diyecek, en cok seni sevecek, işte sen oğlumu benden soğutuyorsun, ailemden soğutuyorsun, herkes samimi bu ailede bir tek sen değilsin, samimiyetsizsin gibi" laflar soyledi.
Boyle daha kucuk buyuk bir suru olay yaşadım bize geleceksin, şunu yapacaksın, bu olacak, arayıp atla gel, hemen gel, resmen kolesi gibi emirler yağdırıyordu. Hayır dediğimde neden ne işin var, sonra yap, sonra hallet, gibi bir suru emir. Tabi lohusalıktan sonra artık cok net hayır dedim istemediğim şeylere, ağlasa da bağırsa da kusse de istemiyorum dedim. O da anlamıştı sert halimi eskisi gibi emir veremiyordu.
2 ay once cok ciddi rahatsızlandı şukur iyileşti şimdi ama bizde her şey başa dondu. Yine ben istiyorum yapacaksınız, hayır dersek ben olunce yaparsınız, ben hastayım dedi. Kendi lafını soktu biz cevap verince kotuyum biraz ben uzulduğum icin kotu oluyorum moduna girince eşime dedim goruşmek istemiyorum. Hem laf sokuyor sonra cevap verince kotu oluyor insan da vicdan yapıyor hic gerek yok dedim.
Eşime demiş ki ben kus değilim Chek neden kusuyor (Sanki ben ona bir şeyler yapmışım da kusmesi gereken o gibi) Goruşelim, ben arada kusluk olsun istemiyorum demiş, ama ben boyle rahatım cunku ne arıyor, ne soruyor, ne emrivaki yapabiliyor, ne de kendimi acıklamak zorunda kalıyorum. Bir de hamileyim kafam rahat olması işime geliyor, bir taraftan diyorum yanlış mı yapıyorum arada eşimle gitsek cok samimi olmadan goruşsek mi. Bilemedim sizin fikriniz ne olurdu boyle durumda? Bu arada bunlar son 4 senede yaşadıklarım.