Mutsuz ve umutsuzum...Hayatım hic istediğim gibi olmadı, hep bi şeyler icin mucade ermek zorunda kaldım, yeri geldi başardım ama sonucta mutsuz oldum, uzun sureli mutsuzluğuma sebep olacak dertler hic yakamı bırakmadı.
Boşanma aşamasındayım, gelecekten yana umutsuz ve yorgunum.. Olmuyor işte zorlamasam mı mutlu olmak icin,evlilikte mutluluğu yakalayamadım.. Cevremde de cocuklu olup 2.evlilipinde sıkıntılar yaşayan, ya da boşanmış kadın olmanın sıkıntısını yaşayan ornekler var ve bu da beni bunaltıyor... Bazen gelin ya hepiniz gelin diyorum, kaf dağı gibi dikleniyorum. Dertlere, sıkıntılara, umutsuzlukla ama sonradan yorgun olduğumu fark ediyorum ve dizilerimi cokup bi duvar kenarında comeliyorum.. Eriyorum ya gunden gune, bedenen değil ruhen eriyorum.. Ben mutlu olmayı beceremedim, beceremedim değil cok istedim, cok uğraştım olmadı.. Mutluluk insanın icinde der, gelişim kitapları.. Yok ya, o iş oyle olmuyor icim kan ağlarken mutlu olamıyor, olsa da anlık sahte mutluluklar, guclu olacağım diye verilen zoraki guclu olma cabaları... Oyleyse kolay gelsin bana..