Merhaba okuyan ve yorumlayan herkese şimdiden teşekkur ederim. 2 ay once yakın arkadaşlığımı bitirdim. Arkadaşlığımız 4 yıl surdu. Ortak arkadaşlar sayesinde bir yerde tesadufen tanıştık ve cok hızlı samimi olduk. O ilk zaman ortamımızda cok sevenim vardı. Onun isevenide vardı sevmeyenide. Hatta diğer bir yakın arkadaşım onunla arkadaş olmamam icin beni uyardı nedenini anlamamıştım zaten dinlememiştim bile. ( sonra onlada uzaklaştık) Arkadaşlığımızın ilk zamanlarında her şey cok guzeldi. Kendisine guveniyordum. Cok şey paylaşıyorduk. Git gide benim arkadaşlarımlada tanıştı yakın oldu. Sonra git gide ben arkadaşsız kalmaya başladım. Orneğin bir anda bazı insanlar benden soğuyordu, uzaklaşıyordu, bazısıyla dostken bir anda nerden ateşlendiğini fark edemediğim kavgaların icinde buluyordum kendimi hatta duşman oluyorlardı. bu olaylar cok hızlı gercekleşiyordu. Sonra beni sevmeyen insanlar bir araya gelip kendi arkadaş gruplarını kurdular. Zaman gectikce fark ettimki benim sayemde tanıştığı diğer insanlarlada yakın olmuş. O insanlarlada bi şekilde aram bozuldu. Benide cok dolduruşa getirdiği icin o insanlardan uzak kaldım. Olayların icinde surekli bu yakın arkadaşım vardı ama hep izleyici gibi gozuktu. Şuana kadar yazdığım şeylere arkadaşlığımız boyunca ihtimal verdim ama kafamda kuruyorumdur diye duşundum cunku beni sevmeyen insanlar coğaldıkca o da benim yanımdaydı ve benle birlikte onlara karşı cephe aldı. ( veya oyleymiş gibi yaptı bilemiyorum ) Ben arkadaşlığımız boyunca cok fedakar davrandım iyi ve kotu gununde hep yanında oldum. O da aynı şekilde oldu. Ama benim yaptığım kadar değil tabi. Ben onun doğum gunu icin didinirken o ise benim doğum gunum gelince ailesini vb. şeyleri bahane ediyordu, ekiyordu. Kıyafetlerimi izinsiz alıp duruyordu story ’sinde gorunce fark ediyordum aldığını. Surekli naz, trip, bencillik vb. şeyler yapıyordu. Bi keresinde sevgili yaptı ve benle goruşmeyi bile azalttı. Olabildiğince alttan aldım. Surekli bana herkesi cekiştirip laf getirip dedikodu yapıyordu ozellikle sevmediğim/beni sevmeyen insanlar hakkında. olabilecek olaylar hakkında teoriler tahminler uretiyordu. Surekli herkese karşı bir dolap cevirme huyu vardı ama gormezden geliyorduk cidden huyu bu olduğu ve alıştığımız icin. Bu durumlar beni olumsuz etkiliyordu. mutlaka hakkımdada konuşulduğuna bana kotuluk yapılacağına dair bir şeyler soyluyordu. Geriliyordum. Surekli ne kadar yalnız ve arkadaşsız kaldığımdan bahsediyordu. Başka arkadaşlarım var cok şukur yalnızda değilim arkadaşsızda ama o oyle bir algı yaratma cabasındaydı resmen. Daha bir cok detay var yazamadığım ama beni en cok şaşırtan ise bana gelip okulunda yaptıklarını anlatması ( bir arkadaş grubuna dahil olup herkesi birbirinden soğutup kendisiyle yakın etmesi ve şimdi o grubun, o olmadan birbirleri ile buluşamayacak kadar dağılması)

Ben son zamanlarda sabrım tukendiği ve yorulduğum icin alttan almamaya ve yaptıklarınıda umursamamaya başladım. Durduk yere kavga cıkardığındada her yerden engelleyip sonra engelimi acıp konuşmak icin bahane yaratıyordu, kendisi barışmak istiyordu bende yine kıyamıyordum. Ayrıca bu bana kotulediği, beni sevmeyen o insanlarla goruşmeye başladığından şupheleniyordum iyice bu surecte. Bardağı taşıran son damla ise şu oldu. Yemek yapmıştım evimde, uc kişiydik ve herkese eşit şekilde yemeği paylaştırdım, kendi tabağıma daha fazla koyduğumu duşundu. Ee bize ne kaldı? Dedi. Kendi hakkım olanı aldım isterseniz koyarım size kendi tabağımdan diyip mutfaktan salona gectim. Diğer arkadaşım mutfağa gectiğinde “ yemeğin %90 ’ını kendine aldı” dedi. Zaten burama kadar gelmişti dayanamayıp mutfağa seslendim,

e: Ne diyorsun sen ya?
x: Ne? ne demişim şimdi ben? (duymadığımı sandığı icin rol kesiyordu ama bakışlarımdan hemen duyduğumu anladı)
e: Mutfaktayken soyledin soyleyeceğini bana neden ayrıyeyten arkamdan konuşuyorsun?
x: Offf espride mi yapmıcaz yani sana?
e: Bu yaptığın hic komik değil.

“Ayy of tamamm” diyerek bi anda eşyalarını toplayıp gece vaktinde evi terk etti. O esnada telefona gomuldum ve asla tek kelime etmedim kendimi haklı gorduğum icin. Diğer arkadaş durdurmaya calıştı ama gitti. Sonra mesaj attı, nerede kalacaksın don gel gibisinden diye, “e” kişisi benim icin bitti, buldum kalcak yer ben merak etme dedi. O saatte gidebileceği tek yerde o bahsettiğim beni sevmeyen şahısların evi. Kendi evi cok uzakta ve gece ulaşım yok. Zaten kusluğumuzden 1 gun sonra bir baktım onlarla birlikte storyler atmış.

Gercekten işin icinden cıkamıyorum. Arkadaşlığımız boyunca hep kotuluğumumu istedi, insanlarla aramı acaba gercekten o mu bozdu, benimi paylaşamadı tek yakın arkadaşım o olsun mu istedi. Kimsedende herhangi bir duyum almadım. Veya onları daha kalabalık daha takılmalık gorduğu icin cıkarına gore mi hareket etti. Şuan o kişilere beni cekiştiriyor mu ne yapıyor hic bilemiyorum. Gerci onlarlada baya goruşmeyi azalttı sanırım onlarda onu istemiyor son haftalarda hic birlikte gormuyorum o olmadan geziyorlar. Sevgilimlede onunla arkadaşken tanışmıştım ve sevgilimde onla samimi olmuştu. O her yerden engelli bende. Sevgilimle aynı evde yaşıyoruz okuyacağımı bildiğinden Universite sınavımdan sonra sevgilime yazdı bana yazamadığı icin. E ’nin sınavı nasıl gecti dedi. sevgilimde cok iyi gectiğini soyluyor dedi o da inşallah istediği gibi olur demiş, sevgilimde goruldu attı.
Sevgilimin fikrine gore;
kusmek icin bahane yarattı ardından gidip onlarla barıştı. Tarafını onlardan yana secmesi kendi cıkarı icindi. Daha iyi ortam var gezer tozar eğlenirim sandı ama o grup kendi aralarında daha yakın oldukları icin uyum sağlayamadı yani aksine cıkarına ters duştu bunu yapması cunku seni boş yere kaybetti ve o yuzden iletişime gecmeye calıstı...

Her neyse cok uzun oldu. Gercek manada bir insanı hayatımdan cıkarttığımdada asla geri almam oyle bir yapım var. Ama maneviyatında gururdan once gelmesi gerektiğine inanan biriyimdir. Şimdi doğum gunu yaklaştı. En azından bi mesajla kutlayıp kutlamamakta kararsızım. Kendimi ciğnemiş olucam bunu yaparsam. Değer mi bilemiyorum. Kafam cok karışık. Sizinde yorumlarınızı bekliyorum.