Merhaba arkadaşlar. Aslında buraya uzun zaman once kaydoldum fakat cok caresiz kaldım artık gercekten cevresinde veya kendisi bu tarz sorun yaşayan arkadaşlardan ciddi anlamda tavsiye bekliyorum.
Yaklaşık 8 aylık evliyim. Eşimle 5 sene cıkıp evlendik. Ev tutarken ailesinin diretmeleri ve eşimin de cok fazla arada kalması sebebiyle cok sorun yaşadık. En son pes ettim, ev icime hic sinmese de eşim daha fazla uzulmesin diye bu evde oturmayı kabul ettim ve şu an eşimin ailesiyle 2 dakikalık mesafede oturuyoruz. Evler karşılıklı diyebilirim. Nişanlılık doneminde gorumcemle problemler yaşadık. Eşimi oğlu gibi sevdiği icin onu benden kıskandı. Neredeyse nişan atıyorduk sayesinde. Duğun zamanı hepsini sineye cektim. Eşim anlayışlı insan falan dedim. İlk bir-iki ay haftanın 2-3 gunu ailesine gidiyorduk ya da onlar geliyordu. Bu arada okuyorum halen ve okulla birlikte muthiş yorucu oluyordu. Bu 8 ay boyunca bu mevzular yuzunden cok fazla eşimle birbirimize girdik. 5. ayımızda boşanmak uzereydik. Artık ailem de sıkıldı ne olursa olsun moduna girmişti. En son olayda evi terkettim. Kaynanam eve don bir daha boyle bir şey olursa bana gel kimsesiz misin annenim ben senin dedi. Ona guvenerek dondum. Biraz zaman gecti, ailemi gormeye gitmiştim birkac gun. O arada eşim annesigilde kaldı. Eşimle yine sorun yaşadık. Eşim ağır konuştu, babana soyleyeceğim ne olacaksa olsun dedi. Babama duşkunum, uzulmesinden sıkıldım. Her seferinde babamı arayarak uzuyor, kendi ailesinin ruhu duymuyor, uzulen hep benim ailem oluyor. bu yuzden sakin bir şekilde once iyi akşamlar diyerek ve kendisini sevdiğimi ve saydığımı soyleyerek kaynanamı aradım. Kaynanamın bana dediği cumle aynen şu "ailen seni etkiliyor her gittiğinde değişiyorsun" oldu. Ailem her zaman bana kızan eşime ne olursa olsun iyi davranmamı oğutleyen bir yapıda ki eşim de bunu cok iyi biliyor her seferinde soyluyor bana. İpler iyice koptu. Eşimle biribirmizi telefonlardan engelledik. Ertesi gun oldu. Ailemle salonda oturuyoruz. Kayınpederim muthiş doldurulmuş bir şekilde babamı aradı beni istedi işte kızım eşin sigara mı iciyor kumar mı oynuyor icki mi iciyor ben seni kızım gibi gormuştum vs. dedi ama ne eşinin ne de oğlunun bana soylediklerinden haberi yoktu. Cok zoruma gitti. Misafirleri geldiğinde hic bilmediğim halde bir şekilde uğraşıp yemek vs. goturduğum gunleri de biliyorum. Sorunlu olan gorumcem bu sene duğun hazırlığında. Ona ceyizi icin gece gunduz ettiğim yardımı da biliyorum. Ayaklarına kadar meyveleri soyup goturduğum akşamları da biliyorum ki evlenmeden once kendi aileme yapmadım cok rahat buyudum bir bardak bulaşık yıkatmadı annem bana. Cok zoruma gidiyor arkadaşlar.
Evet sonucta evime dondum ama yaklaşık 1-1,5 ay kaynanamgile gitmedim, goruşmedim hicbiriyle, onlar da gelmedi. Eşim gidip geldi ama ben gitmedim. En son gecen hafta bir elimi kestim baya yarıldı eşim işten gelecekti bekliyordum evde onu aşağı inmek icin. Bir baktım kaynanam aşağıdan zile basıyor aşağı in falan dedi. İndim o sırada eşim de geldi. Hastaneye gittik vs. Oturduk konştuk apartmanın kamelyasında ama kaynanam halen "seni ben sectim seni sevmesem oğluma alır mıydım" gibi sacma cumlelerle mahcubum ayağına yatıyor. Hicbir şey soylemedim. "Allahım sabır" diye icimde tekrar ede ede. Anneler gununde evlerine uğradık eşimin aşırı ısrarı sebebiyle. Kayınpederim hicbir şey olmamış gibi davrandı. Gorumcemin nişanlısı da oradaydı. Damatlarını ve kızlarını cok fazla seviyorlar ama beni ve eşimi o kadar tuttuklarını asla gormedim. Surekli gorumcemi ve eşini ovuyorlar ki kucumsemek icin soylemiyorum bakın mukemmel bir başarıdan dolayı değil, sırf ovmek istedikleri icin. İkisi de ozel sektorde cuzi bir maaşa calışıyorlar. Bunun yanı sıra eşimin hala kredisini odediği sıfır gibi dublex bir evi var. Biz sevgiliyken almış. Kayın pederimin espi pusku eviyle takas etmiş. Kaynanamgil oraya yerleşecekler. Biz ise bize dayattıkları evde oturuyoruz. Halen 1,5 binlik kredisini her ay odeyip zorlanıyoruz. Bize verdikleri ev ile eşimin onlara bahşettiği artık soz verdim geri alamam dediği evv arasında 100 bin fark var. Biz de zorlanıyoruz yazık değil mi bize? Yeni evli ve borc oduyoruz. İnsan hic mi duşunmez?
Uzun oldu ama tum bu duşuncelerden kurtulamıyorum. Obsesif kompulsif bozukluğa doğru gideceğim gibi geliyor. Bugun anneler gunu icin 20 dakika uğradığımızda yanlarında artık gulemediğimi farkettim. Asla rol yapamıyorum, o ortamda mutsuzsam rahatsızsam yuzumden hemen okunuyor. Sonuc olarak gercekten onlardan hoşlanmıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum eşim de gayet duşkun sıkıştım kaldım. Mutlu olamıyorum suratım asılıyor elimde olmadan bu yuzden eşimle aramız bozuluyor. Bir kez daha ciddiye binerse iş ailem beni burada bırakmaz. Lutfen bir akıl verin cok bunaldım. Şimdiden sabırla okumuş olanlara teşekkur ediyorum.