Kızlar konuya nereden giriş yapacağını tam olarak bilmiyorum kendimi ifade etme sorunuda yasiyorum bazen .Olabildiğince uzatmadan duzgun yazmaya calışıcam lutfen karışıklık olursa kusura bakmayın.Lutfen okuyun cunku bu dersimi en yakın arkadaşlarım bile bilmiyor ki anlatıp fikir alabileyim.

30 yaşındayım oyle sacma bir sekilde sadece ayıp ayıp denerek buyutulerek yaşadık.Babamda annemde insanlar ne der diye giyimimizden tutun herşeye kadar karıştırdılar.Zaten karışmadıklari yerdede oyle hani bi anne baba gibi desteklerini hic hissetmedim.Hıcbir konuda yani ne maddi ne manevi destekleri yoktu sevme sevilme olayını hic hissedemedim bile babam annemide bizide maddi olarak herseyden mahrum bırakarak buyuttu yaz gunu kışlık kış gunu yazlık giydigimizi bilirim.
Suslenme taki toka denen seyler luxtu neredeyse hic olmadi diyebilirim.Yasattogi psikolojik ve fiziksel şiddetlere hic girmiyorum bile cehennem gibi bir hayat yaşattı ama konumla alakalı olmadığı icin bunun detayına inmeden geceyim.

Bulunduğum toplumda bu konuda cok bagnazdi sacını bi farkli toplasam imali bakışlar kime suslemiyorsun gibi imali cumleler ev işi yapsan konu komşu akraba evlilik yasinda olduğunu ima ediyor gibi kullandıkları alayvari cumleler.

Annemde bizi cok katı buyuttu babamla hicbir konuda anlasamamalarina rağmen kardeşlerimle biraz farkli bi kıyafet giyinsek tsortun kolu biraz kisa olsa yaka kesimi biraz farkli olsa az acık olsa babam giyinmemize izim vermezdi.Direttigim zamanlarda gizliden o kıyafetleri cope attı.

Boyle boyle derken kendimi insanlarin sozlerinden yargılanmasından kacmak icin bir sure ergenlik donemi erkek gibi bi kimlige burunmuş gibi buldum.Yanlis anlamayın erkek gibi hic hissetmedim kendimi fizikselde oyle değil ama iste evlenilecek yaşta gormesinler evlenmek istiyor demesinler diye ev işi yapmadım. Aranıyor demesinler diye saclarım hep kisaydı onuda bi tokayla sıkıca bağlardım
Kiyafet deseniz anne babanın zaten senede aldığı 2 kat oda anne babanın zevkine kalmıs(15 yasindayken 30 yaşındaki komşu teyzenin gomleğinden vardı bende)

Zaten kiz cocuğu okumaz diye universite sınavında yollamadım amacsızca evde sadece ne bulursam yiyerek gecirdim cunku arkadaşım kimim kimsede yoktu.Sonra bi deli cesareti geldi
yıllar sonra sınava gizliden hazırlandım bulunduğum şehirde bi bolum kazandım once evde kıyametler koptu babam dovmeye kalktı falan sonra nasıl olduysa izin verdi.kendimden cok kucuklerle olduğum bi donemde okudum.Sonra şans diyeyim yarı ozel bikurumda işe girdim.

Şimdi ben nasilmiyim şişman yaşından buyuk gosteren farkli renkler farkli modeller giyinmeye cekinen herkesin neden boyldsin diye yardımcı olmaya cabaladığı cirkin ordek yavrusuyum buyumuş ama kuğuya donemeyecek olan hali.

Bazen durup dururken ağlıyorum kadinliga dair bi emarem yok.Birgun kolye taki saat bile takmamış hep aynı giyinmiş oyle kalıp tutmuş biriyim belki zamanında kendime baksam bakmış olsam guzel biri olurdum ama hic olamadım hep platonik sevdim cunku hicbir erkeğin bakacağı biri olarak gormedim kendimi.

Hep yalnız hissettim kendimi bi destek aradim arkadaşlarının sıkıntılı zamanlarında erkek arkadaşları maddi manevi destek oluyorlar benim ne ailem var ne erkek arkadaşım nede kimsem cok yoruldum boyle olmaktan bana ait olmayan bi bedene hapsedilmis gibiyim kurtulmayı cok denedim ama başaramadım boyle olecek olma duygusunda canımı ayrıca acitiyor