Merhaba hanımlar. Aklıme geldikce icten ice beni uzen bi durum var, onu paylaşmak istedim fikir alabilmek adına.
Ben bundan 2 sene once ilk bebeğimi kucağıma aldım. Doğuma yakınlaştığım zamanlarda annem, kayınvalidem sık sık arayıp soruyordu gun icinde de hep geliyorlardı yanıma haber almak icin. Kv ile aynı binadayız, annemler ile de bikac sokak var aramızda. Annem ve ablam hep hastaneye gidince hemen ara bizde gelelim saat kac olursa olsun dediler, doğumum yani sancılarım gece 3-4 saatlerinde başladı ve o saatlerde hastaneye giriş yaptık. Saat 5 civarı da serum falan takılıp beni odaya aldıklarında ailemi arattırdım eşime. Bu sırada kv, kp yanımızda onlarla gittik hastaneye. Neyse ben bekliyorum ki ailem de hemen gelecek, saat 7-8 oldu hala yoklar. Kardeşim var okula giden onu gonderip oyle gelirler belki diye duşundum, ama bi yandan da moralim bozulmaya başlamıştı. Cunku o an gercekten anneme cok ihtiyac duydum, yanımda olmasını cok istedim. İlk doğumumdu, sancılarım artıyordu saat gectikce ve cok da korkuyordum. KV hakkını yiyemem cok cok ilgilendi benimle, cekinme benden kızımsın sen benim korkma falan dedi hep sancılarımda duşa sokmayı bile teklif etti. Ama anne farklıdır ya işte, gozum gonlum hep aradı.. Saat 11-12 civarı geldi annemler yanıma. Ablamla birlikte. Gorunce bi mutlu oldum, ama icim buruktu. Nerde kaldınız falan diye cıkıştığımı hatırlıyorum hatta. Kahvaltı yapmışlar, anca uyanabilmişler, cocukları okula gondermişler falan filan anca gelebilmişler. Neyse bişey kalmamıştı zaten, oğleden sonra doğum yaptım. Doğum anımda da herkes ameliyathanenin onundeydi, kv sesi geliyordu hep sesleniyordu bana yapabilirsin korkma burdayız diye. Videoya cekmişler bide ben doğumda iken, annem ağlamış beklerken kapıda. Cok duygusaldır. Ama videoyu izlerken hic sıcaklık duyamadım, sinirimden. Neyse sonrasında Akşam 9-10 civarı da babam geldi. O zamana kadar da babamın gelmesini cok beklemiştim. Şimdi belki niye bu kadar kafana taktın diyenler olur, aslında o kadar takmazdım belki ama ablamın da bi evladı var ve doğum yaptığı gunu hatırlıyorum. Ben okuldaydım ve duyar duymaz kacıp hastaneye gitmiştim, annem ve babam zaten hastaneye giriş anından itibaren hastaneden bi an gitmediler. Gece yanımda da kv kaldı, annem de klmayı teklif etti aslında ama yeğenim ve kardeşimin okulunu bahane etti biraz yarım ağız soyledi gibi geldi. Gerek yok diyip gonderdim. Ben doğum yaptıktan aylar sonra bu konu hakkında konuşurken, annemler cok gec gelmişti cok uzulmuştum dedim. Kv de o gun bende cok sinirlendim, anneni bekliyodun hep hissettim dedi. O gunden sonra daha da icime dert oldu. Aileme de soyledim, ikinci doğumda sizi doğurunca aricam diye. Ama annem cok uzuldu, hep bahaneler sıraladı acıklamaya calıştı. Neyse cok uzattım, şimdi ikinciye hamileyim. Ve ailemi gercekten doğumdan sonra aramayı duşunuyorum, ama pişman olur muyum yada cok mu abartırım diye de ikilemde kalıyorum. Cok uzun yazdım kusura bakmayın, fikir verirseniz sevinirim