İnsanlar bir konu hakkında buyuk kavgalar edip zaman zaman cozume de ulaşabiliyor. Ama biz tam bir yıldır yani ilişkinin başından beri hep aynı konular yuzunden kavga ettik ve bir arpa boyu yol alamadık. Birincisi giyimim ikincisi sosyal hesaplar. Ben kapalıyım ama pardesu vs giymiyordum tanıştığımızda. Kot pantolon giyiyorum ama uzerine mutlaka uzun şeyler giyiyorum. Ayak bileğim gorunuyor diye sorun ediyor. Gomleğimin kolunu biraz geri ceksem indir diyor. Tamam doğru bir şeye yonlendirmeye calışıyor belki ama bunu benim isteyerek yapmam gerekir. Baştan beni boyle gordu şimdi değiştirmeye calışıyor. İkincisi de sosyal hesaplarımdan herkesi sildirmeye calışıyor. Erkek arkadaşlarımı istemiyor.
Aşırı derecede bencil. Sadece kendi isteklerini dayatıyor. Orneğin instagramdaki tum erkekleri sil diyor. Neden diyorum ben hoşlanmıyorum diyor. Sende de kızlar ekli diyorum al telefonumu sil ben sana silme demem ki diyor. İyi de benim boyle bir talebim yok ki ikimizin de arkadaşları olabilir. Herhangi bir aldatma vs olacaksa ben silsem de yapar karakterle ilgili bir durum bu.
Ve ben 30 yaşındayım. Liseli gibi onu sil bunu giyme vs. Katlanamıyorum gercekten. Dun kendimi guzelce ifade eden bir mesaj yazdım. Artık bunlara dayanamadığımı ama konuşamadığımızı belirttim. Ben boyleyim diyerek ilişkiyi cıkmaza soktuğunu soyledim. Madem ki bu dilden anlıyorsun ben de boyleyim ve değişmeyeceğim dedim.
En son geldiğimiz nokta ayrılık oldu. Telefonda bitirmek istemem ama artık toparlayacak gucum de yok, uygun olduğunda soylersen konuşuruz dedim. Gerek yok cokta onemli değil dedi. Onu cok iyi tanıyorum aşırı derecede ofkeliydi bence. Benim canımı acıtmak icin soylediğine eminim.
Evlenme teklif etmişti tek taş yuzukle. Yuzuğu konu etmek istemezdim ama bir şeylerde ciddi olduğumun farkına varmasını istiyorum. Yuzuğu vermek isterdim ama oyle diyorsan kardeşinin arkadaşına bırakırım oradan alırsın dedim. Bizim orada kardeşinin arkadaşı calışıyor yolumun uzerinde. Oraya bırakacağımı soyledim. Bi 10 saniye kadar sessiz kaldı ve tamam dedi. Boylece ayrıldık.
Sabah baktım Twitter ’dan beni engellemiş ama whatsapp ve instagramdan engellememişti. Şoyle duşundum Twitter ’ı ben gizli kullanmıyordum ben. Kızmıştı gizlemişti hesabımı. Gizliliğini tekrar kaldırdım diye sinirlendi engelledi diye duşundum.
Sonra iş cıkışımda babam almaya geldi ve bahsettiğim yere yuzuğu bırakamadım. Ona da mesaj attım. Yuzuğu bugun bırakamadığımı en gec Cuma gunu bırakacağımı soyledim tamam yazdı. Ve sonra baktım ki her yerden sildi beni cocuk gibi. Whatsapp instagram. İnstagramdan engellemiş bir de. Hicbir şey yapmadım ben de.
Birkac saat sonra whatsapptan yazdı. Yuzuğu oraya bırakmanı doğru bulmuyorum. Kimsenin bu konu hakkında bir şey bilmesini istemiyorum. Sana zahmet olmayacaksa musait olduğun bir gun hastanenin orda bir yere bırakabilirsen ben de ordan alırım olur mu yazmış.
Sanki kan davalıyız. Yuz yuze gelemiyoruz. Bir yere bırakacağım ama nasıl bir yer acaba kaldırım taşı falan mı? Gercekten cocuk gibi. Sırf istediği olmadı diye yaptığı şeyler gercekten artık sabrımı taşırdı. Bir ay sonra aileler tanışacak isteme olacaktı ama Gercekten cok yoruldum artık.
Nereye bırakayım diye sordum farketmez bir yere bırak bana haber ver dedi. O da biliyor ki kaldırıma bırakıp donmeyeceğim ama yuz yuze goruşelim demediğini vurgulamaya calışıyor. Cok komiksin kan davalı gibi asla yuz yuze gelmiyoruz dedim. Birazdan evden cıkıcam hastaneye geldiğimde nereye bıraktığımı yazarım gelip alırsın dedim. Belli ki ben oyle der demez cıkmış evden. Daha ben yoldayken mesaj attı. Hastanenin bahcesindeyim bir yere bırak ben alırım yazmış. Nerde olduğunu tahmin ettim oraya gittim yuzuğu yanından gecerken eline uzatıp yoluma devam ettim. Ne o durdu ne de ben. Zıt yonlere yurumeye devam ettik.
Cok uzun oldu biliyorum ama gercekten cok uzgunum. O kadar cok konuştum anlaşılmak icin caba sarfettim ki. Geldiğimiz noktayı hic haketmedim. Ne olacak bilmiyorum. Lutfen bir şeyle soyleyin
