Merhabalar arkadaşlar,

aslında tam olarak nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Eşimle iş yerinde tanıştık birbirimizi sevdik ve evlendik. Evlenmeden once eşimin ailesiyle altlı ustlu oturma mevzusundan dolayı tatsızlık oldu eşimi kırmamak arada kalmasını istemediğim icin altlı ustlu oturmayı kabul ettim. bu surecte kayınvalidem ben işe gittiğimde benim eve gelir evi canı istediği gibi duzenler eşyaların yerini değiştirir cıkardı buna yatak odam da dahil. bu eşimle aramızda cok soruna sebep oldu. Eşimede hep evinizi temizledim derdi. rahatsızlandığımda eşimin beni hastaneye goturmesini bile kıskanırlardı. Hatta yanımda eşinin başı ağrısa hastaneye goturuyorsun beni hic sormuyorsun diye soyledi kayınvalidem. Hamileydim akşam sekize kadar calışırdım , beni cağırırdı ki kayınvalidem misafir geldi onlarla ilgilen diye. koye ailemin yanına giderdim bizimle gelirlerdi. Gelmedikleri zamanda ordayken surekli ararlardı gec kalmayın , hızlı surmeyin arabayı iş var uyanamazsınız diye. Sabahları yatak odamızın tavanına yukardan sopayla vururlardı uyuyorsak uyanalım diye. Canları sıkıldığında eşim evde olsun olmasın cat kapı gelir kapıyı acana kadar kapıda beklerledi. Dışarıya markete cıkardım ya da kuafore giderdim kocama hesap vermediğim kadar onlara hesap verirdim. bana misafir gelirdi onlarda inerlerdi hemen aşağı. evime geleni gideni , kocamla gittiği geldiğim yeri kontrol eder, acık bir şekilde karışmaktan geri kalmazlardı. eşim onlara cok anlatırdı karışmayın diye ama hic bi zaman engelleyemedik. bebeğim oldu en buyuk kabusum o zaman başladı. Sutum vardı bebeğim kolik bebekti sutum olmasına rağmen bu cocuk ac deyip beni dinlemeyip mama yapıp yapıp verdiler. Cocuğumun olmadığı odada klimayı acıp evi serinletmeye calıştığım icin gidip elektiriğimi bile kapattılar. Bir gun sabah eşim işe gittikten hemen sonra ben evde olmama rağmen kapıyı calmadan onlara verdiğimiz anahtarla acıp iceriye girdi bana bağırıp cağırmaya başladı ben cocuğu alıp yukarı cıkmıyor onları cağırmıyormuşum hic kayınvalide kayınbaba neymiş bilmiyormuşum ki bunu soyleyen kayınvalidem kayınvalidesi ile bir gun bile bir arada yaşamış biri değil. Bunları soylediğinde sadece 2 haftalık lohusaydım gorduğum kabuslar bir yana , cocuğumun kolikliği bir yana , eşimin sinir krizleri ve kayınvalidemin ev baskını beni deliye donderdi bende o gune kadar ne biriktiyse icimde soyledim. Onlara karşı hicbir sevgim kalmadı. Cunku eşimle ailesi ve yaptıklarından dolayı cok tartıştık eşim onlar yuzunden bana cok şiddet uyguladı. Eşimle bir tartışmamıza şahit oldular ve kayınvalidem eşim yokken beni arayp ayrılın bizim huzurumuzu bozuyorsunuz dedi. canıma tak etti eşyalarımı topladım cocuğumuda alıp gidecektim eşimide arayıp ben gidiyorum artık dayanamıyorum ne oğlumu nede beni ara dedim. Eşim zorda olsa ikna etti beni ev baktık 3 sokak oteye taşındık. Şimdide her fırsatta bize geliyorlar ya da bana sen yemek yapma gel burada yiyin diyorlar biz gitmezsek onlar geliyor. Calışmak zorunda olduğum icin cocuğuma da kayınvalidem bakıyor. Onlar yanımızdaysa cocuğu hep kucağımdan alıp cekiyorlar sanki ben cocuğuma bişey yapıyormuşum gibi. Yetmez gibi kayınvalidem oğluma annem annem diye konuşuyor. Eşim artık onların yanında bana iyi de davranmıyor. Buna rağmen en ufak bişeyi kıskanıyor ve dile getiriyorlar. Artık cok yoruldum. İnanır mısınız 3 yılda saclarım ağardı. En buyuk problem ise onların bana yaşattıkları o kotu gunleri unutamıyorum.