Merhaba 28 yaşındayım ailemle yaşıyorum calışmıyorum Samsun'un ilcesinde yaşıyorum.
Kendimi geliştirmeye calışıyorum kurslara gidiyorum vs.
Universite okumadigim icin kucuk yaştan itibaren goruculer oldu.
Yaklaşık 25 yaşına kadar ailem de bende evlilik duşunmedik, sonra babam artık evlenmemi istemeye başladı laf soyluyodu
Evde kaldın ona hayır buna hayir dedin diye icime sinen olmuyordu
Ben oldukca yobaz bir yerde yaşıyorum,evi işi olan herkes oğluna istediği kızı almayı hak goruyor, tanıştığım kişiler de oldu terk edildim ya da dalga gecmekti amac.
Gecen yıl haziran ayında beni gorup beğenen biri ile tanıştım arkadaşım vasıtasıyla
Ailesi bizim mahalledendi kendisi İstanbula gitmişti iş icin
Buyukşehir belediyesinde guvenlik gorevlisi olarak calışıyordu.
Konuşmaya başladık anlayışlı ve karekteri sağlam biriydi
Burda iş bulmak icin cok uğraştık bulamadı
Zabıta memuru olmak icin infaz koruma memuru olmak icin bayağı uğraştı
Maalesef dayımız amcamiz olmadığı icin elendi.
Bende istanbul da yaşamak konusunda kararsızdim ama sevdgm kişi buralardaki insanlar gibi yobaz değildi.
Aylar sonra babama soyledik babam ilk başta ailesini maddi olarak kucuk gordu sonra kisiligini anlattim tamam dedi
Gecen gun dedem bana başka bir aday bulmuş ona kafasını takmış
Annem uzak diye pek istekli değil sen bilirsin diyor
Kız kardeşim sadece destek bize tam anlamıyla
Ne yapmalıyım bilmiyorum ailemi ikna edip uzerine mi gitmeliyim bu işin yoksa bitirmelimiyim
Ailem cok anormal insanlar bu arada.