Cocuklar da buyukler gibi ceşitli turden kayıplar yaşayabilirler ve bu kayıplar, cocuklarda yas tepkisine yol acabilir.
Cocuklar icin olum buyuklerden daha farklı bir anlama sahiptir. Kucuk cocuklar, olumun bir son olduğunu, olen kişinin geri gelmeyeceğini anlamakta gucluk cekerler
Okul cağındaki cocuklar ise, olumu, yetişkinler ile benzer bicimlerde anlamaya başlarlar. Cocuk tam olarak ne olduğunu anladıktan sonra bile, olen kişinin bulunduğu yere gitme konusunda ısrar edebilir ya da işe giden birinin geri donmesi gibi, o kişinin de geri donmesini bekleyebilir. Zaman icerisinde, cocuk olen kişinin geri donmediğini fark ettikce, olumun bir son olduğunu anlar.

COCUĞUN TEPKİLERİ
Bazı tepkiler, cocuğun olum haberini aldıktan sonra birkac gun ya da birkac hafta icinde ortaya cıkar ve etkisi aylarca hatta yıllarca gozlenebilir. Bunlar, cocuğun olume verdiği normal tepkilerdir. Tepkilerin turu, yoğunluğu ve suresi cocuktan cocuğa değişir.
Kaygı ve korku
Uyku bozuklukları
Ofke
Dikkat cekmek icin yapılan davranışlar
İcine kapanma ve cevreden uzaklaşma
Uzuntu ve ozlem
Sucluluk
Olanlarla ilgili oyunlar oynama
Yaşından daha kucukmuş gibi davranma, bebeksi davranışlar
Olayları, rahatsız edici bir şekilde tekrar tekrar yaşıyormuş gibi olma

Kayıp birden ve beklenmedik ya da beklenen bir kayıp da olsa, cocuğa bununla ilgili bilgi verilmesi ve cocukla olanların konuşulması, onun olup bitenleri kavraması acısından cok onemlidir.
Cocuğa olup bitenlerin anlatılmasını ertelenmemeli.
Cocuğa haberi verirken sessiz ve sakin, tercihen cocuğun aşina olduğu ve kendini guvende hissettiği bir ortam secilmeli.
Cocuğa acıklama yaparken acık ve doğru bilgiler, cocuğun yaşına uygun bir dil kullanarak aktarılmalı.
Verilecek haber icin cocuk onceden hazırlanmalı. Mesela; haberi vermeden once cocuğu buna hazırlamak icin “Sana, uzucu bir haber vereceğim.” denilebilir.
Cocuğa haber verildikten sonra onunla oturulmalı ve eğer istiyorsa soru sormasına izin verilmelidir. Cocuk, haberi duyar duymaz dışarı cıkıp oyun oynamak ya da televizyon seyretmek isteyebilir. Bunlar cocuklar icin oldukca normal tepkilerdir. Bu durum, cocukların, haberi sindirmek icin zamana ihtiyacları olduğunun bir gostergesidir. Bu zamanı kendilerine tanımak icin duydukları haberi ve onunla ilgili duşunceleri bir kenara itebilirler. Bu durum ise, cocuğun aynı zamanda kaybettiği kişinin geri gelmeyeceğini anladığını ve bunun sonuclarını hemen duşunemeyeceğini de gosterir. Cocuklar, bu kayıpların sonuclarını, ancak zaman icinde yaşayarak oğrenebilmektedirler.
Cocuklar genellikle olanlardan kendilerini sorumlu tuttuklarından, onlara, meydana gelenlerin, onların soyledikleri bir soz, yaptıkları bir davranış ya da duşundukleri bir şey nedeniyle olmadığının soylenmesi gerekir.

Cocuğa onemsendiği, onunla ilgilenildiği ve bakılacağı duygusunu verilmelidir.
Cocuk, şu anda ona bakan kişiden de ayrılacağını duşunerek korkabilir.
Fiziksel acıdan ona yakın olmak guvende olduğu duygusunu verinr.
Cocuğu kucağa alarak ona olanları acıklamak, anlatılanları nasıl anladığını gormek icin onu dinlemek, duygu ve duşuncelerini anlatması icin ona fırsat tanımak gerekir.
Cocuğa onemsendiği, onunla ilgilenildiği ve bakılacağı duygusunu verilmelidir.
Cocuk, şu anda ona bakan kişiden de ayrılacağını duşunerek korkabilir.
Fiziksel acıdan ona yakın olmak guvende olduğu duygusunu verinr.
Cocuğu kucağa alarak ona olanları acıklamak, anlatılanları nasıl anladığını gormek icin onu dinlemek, duygu ve duşuncelerini anlatması icin ona fırsat tanımak gerekir.
Cocuğun olanlarla ilgili konuşmasına, oyunlar oynamasına ve resimler yapmasına izin verilmelidir.
Evde, okulda veya yuvada eskiden kurulmuş olan duzenin devam etmesi sağlanmalıdır.
Anne baba cocuğun dile getirdiği ihtiyaclara ve tepkilere duyarlı olmalıdır.
Yuva ya da okuldaki sorumluları, olanlardan haberdar ederek onların da cocuğa en iyi şekilde destek vermelerini sağlanmalıdır.