Hala inanamıyorum. Normal doğurdum. Başından beri herşey normaldi, doktorum normal doğum yapabileceğimi soyledi hep, bende olabilecekse elbette normal olsun istedim ama son zamanlara doğru biraz tedirginlik vardı, doktorumun hep son zamanlarda normal olmuyor, sezeryan diyebileceğini duşundum. 16.09.2008 de kontrole gittiğimizde 2 cm acılma olduğunu ve 2 gun sonra gelmemi istediğini, belki yatışımın yapılabileceğini soyledi. 18.09.2008 sabahı gittik ama ben doğuracağımı bilmiyorum, sancım yok, oldukca rahatım, beni muayene edip, sancılanınca gelmememi isteyecek ya da sezeryan randevusu verecek diye duşunuyorum. 4 cm acılma olduğunu ve yatışımın yapılmasını istediğini soylemez mi? O gun doğuracaktım hemde normal normal. Gozyaşlarımı tutamadım. Eşim yatış işlemlerini yaparken, bende doğuracağımı hazmedebilmiş bir hal almış, icimi tarifi mumkun olmayan bir heyecan, mutluluk kaplamıştı. Odamıza yerleştik. Uzerime pembe,yanları ve omuzları cırtlı elbise giydirdiler, lavman yaptılar ve yatağıma yatırdılar. Suni sancı vermeye başladılar,saat 11 gibi serum takıldı, sancılarım yavaş yavaş şiddetlenmeye başladı. Annem, ablam, kardeşim, kayınvalidem ve eşim yanımdalar. Saat 12 ye doğru iyice şiddetlenen sancılarla kıvranmaya başladım. Doktorum geldi muayene etti acılmam 6 cm olmuş, suyumu patlattı, harika olduğumu, dayanıklı olduğumu, herşeyin cok guzel olacağını soyledi ve gitti. Suyum boşaldıktan sonra sancılar iyice şiddetlendi, annem gozyaşlarını tutamıyordu, sancıların şiddetiyle eşimin elini kolunu sıkmaktan morartmışım. dakikada bir sancı geliyordu 20sn. kıvranıyorum, ardından bu 40 snyeyi iyi değerlendirmeliyiz diyorum neşeli davranmaya calışıyorum. Saat 13 e doğru halim kalmadı artık. Hemşirelerden birini cağırılmasını istedim, hemşire yakınlarımı dışarı aldı ve muayene etti acılmam 8-9 cm olmuş ve bebeğinin kafasını hissediyorum demez mi? Hastanede bir panik, hemen beni sandalyeye aldılar, koşa koşa doğumhaneye gidiyoruz, benim elimde serum şişesi bir yandan ağlıyorum, bir yandan guluyorum. Doğumhaneye girdik, beni catala yatırdılar, doktorumu aradılar, sancılarım tam gaz devam ediyor, Doktorum geldi, 10 dakika sonra oğlum doğdu, doğduğu anı gordum, ağladığı anı duydum, benim bakımım yapılırken, yavrumu sarıp, yanıma getirdiler, uşumesin diye hemen goturduler. Kolay olmadı ama oğlumu gorduğum an herşey gecti. Doğumhaneden cıktığımda herkes beni bekliyordu, odamıza gectik, oğlumuz geldi, onu kollarıma aldığım an gozyaşlarımı tutamadım, aylarca karnımda taşıdığım, konuştuğum, okşadığım, biricik yavrum artık kollarımdaydı, hemşire yardımıyla ilk emzirme deneyimimi yaşarken salya sumuk ağlıyordum. İşte boyle.. Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsin. Allah yavrularımıza sağlıklı, hayırlı, uzun omurler versin inşallah.
Oğlumun ismini henuz koymadık, pazartesi gunune kadar karar vermeliyiz artık. Oğlum 18.09.2008 saat 13.15 de 3.200gr, 52cm 38+3 de dunyaya geldi.