Selam kızlar sonunda oğluşuma kavuştum cok şukur ama gercekten zor bir doğum oldu sabahtan sancılarım başladı ve 9 da hastaneye gittik dr doğumun başladığını ve yatırılmam gerektiğini soyledi bizde evimizin yakın olduğunu ve sancılarımı evde cekmek istediğimi soyledim dr izin verdi ve akşam 8,9 gibi yatışını yaparsınız dedi biz eve donduk tabi saat oğlen vakti olmuştu benim sancılar sıklaşmaya başlamıştı yemek felan derken akşam oldu ve o an geldi ben hastaneye gidiyordum ilk muayyenede iki santim acılma olduğunu soyledi ebe ve odama goturduler artık yatmıştım ve geri donuşu yoktu saatler gecmek bilmedi sancılar sıklaştı ama acılma fazla ilerlemiyordu ilk bebeğim olduğu icin hemen acılmayacağını soylediler bir yandan heyecan bir yandan korkular basmıştı beni artık cığırından cıkmıştı sancılarımın şiddeti cok geciyordu saatler her sancı geldiğinde ne zaman alıcaklar diye soyleniyordum allahım olucem sandım dr her geldiğinde acılmaların hızlı ilerlemediğini soyluyordu ve bu benim cileden cıkarıyordu biran once doğum olsun istiyordum dr beni teselli edeceği yerde sabahı bulur deyip beni daha cok strese sokuyordu ama en sonunda doğuma aldılar ve 7 santim acılmayla doğuma girdim gece 2.5 sıralarıydı nasıl davranıcamı bilmiyordum birden sancılrım durdu ve korkmaya başladım icimden sancılrım yok diye duşunuyordum nasıl doğurucam diye sonra kolumdaki seruma iğne yaptılar onun hakkında da hic bir fikrim yoktu meğerse o iğne ıkınmaya neden oluyormuş birden bire neye uğradığımı şaşırdım ve istem dışı ıkınmaya başladım allahım yardım et diye dua ettim hep ve oğluşum gelmeye başladı cok heyecanlanmıştım ve birden bir rahattlık hissettim ve bir ağlama sesi yankılandı kulağımda karşımda oğluşum vardı karmaşık duygular icindeydim sonra baya bir zorlamışım ben kendimi ve dikiş atıldı baya uzun surdu dikişlerim yapılması en guzeli ise doğumhaneden cıkarken kucağıma oğluşumu vermeleri ve kapıda beni bekleyen herkesin gozyaşlarına boğulmasıydı.

Ocak anneleri bolumune yazmıştım burda da paylaşmak istedim.