0-3 yaş icin TV bazı durumlarda ciddi sıkıntıların kaynağı olabilmektedir. Ailelerin sosyoekonomik zorlukları , calışan annelerin durumu , cocuğun-ilgilenilmesi gereken - ek kardeş durumu , anne babaların kendilerine ait sorunları ,yapılması gereken ev işleri , anne babaların sosyoekonomik zorluklardan dolayı ek işlerde calışmaları , anne babalardan birinin veya ev icerisindeki bireylerden birinin kronik hastalığı , ailelerin kendi psikososyal ihtiyacları icin zaman ayıramaması , anne babaların kendilerinin psikiyatrik sorunları , istenmyen hamilelik sonucu bebeğin doğmuş olması , cocuğun bedensel bir hastalığının olması ve buna benzer sayacağımız onlarca etken nedeni ile anne ve babalar cocuklarına yeterince zaman ayırmamakta veya ayıramamaktadırlar. Bu nedenlerden dolayı anne babalar isteyerek veya istemeyerek cocuğu ile fazla ilgilinememekte cocuğu ile ilgilenme fiziksel bakım ( karnını doyurma , altını temizleme vb. ) otesine cok fazla gecememektedir.
Bu donemde cocukların duygusal doyum sağlaması ve onun ile her bakımdan ilgilenilmesi onun sağlam ve guclu bir psikolojik yapısının oluşmasına zemin hazırlar. Bu donem icin bebeği okşamak , kucaklamak , onun ile konuşmak , sevildiğini hissettirmek , onun ile oynamak, onun ile birlikte vakit gecirmek , onu gezdirmek, psikomotor ve psikososyal yonunun gelişimine cok buyuk katkılarda bulunur. Bebek ile birlikte vakit gecirmek , onun insanlar arası ilişkilere yabancılaşmasını engeller ve ilgilenen bakıcısı vasıtası ile once karşısındaki bireyi , aile ortamını ve yavaş yavaş sosyal cevresini tanımasına yol acar . Bu bağlanma yolu ile once anneye karşı bir ilişki gelişir . Bu durum anne karnında başlar ve bebeklik doneminde devam eder. Cocuk bu bakım veren aracılığı ile iletişim geliştirmeye , kendini ifade etmeye , ihtayaclarını anlatmaya calışmaya , kısacası sosyal ortamın gereklerini yaparak yanında ve cevresinde bulunan insanlar ile iletişim ve etkileşim icerisine girmeye başlar.
Cocuk sosyal ortamda iletişimin temel esası konuşma olduğu icin konuşmayı oğrenmek zorundadır. İnsanlar tarafından sevilmek icin onları anlamak onların duygusal uyarılarına cevap vermek zorundadır. Cocuk sosyalleşmek ve iletişimini kurmak icin etrafındakilerden ozelliklede bakım veren kişiden teşvik almak zorundadır. Bu cocuğun ihtiyaclarını karşılamak ( yiyecek , giyecek , temizlik , koruma vb) , onun dertleri ile ilgilenmek , onun ile birlikte vakit gecirmek , onu opmek , okşamak, konuşmak , oynamak vb gibi yapılan girişimler ile cocuk sevildiğini hissettirerek , onun icin , psikososyal gelişim icin bir teşvik oluşturmalıdır. Konuşma , etraf ile ilgilenme , sosyal ortamların gereklerini yerine getirme , insanlar ve yaşıtları ile ilgilenme , ihtiyaclarını insanlara anlatma , insanlara duygusal yakınlık kurma ,cansız varlıklardan cok canlı varlıklar ile ilgilenme gibi bir cok psikososyal faktor cocuklarda bu iletişim ve etkileşim ortamında kendileğinden meydana gelmeye başlar .
Butun bunlardan bahsetmemizin nedeni , bizim meselemiz ile yakından ilgili olmasından dolayıdır. Cocuk cansız bir varlığın karşısında , duygusal ve sosyal uyarıdan mahrum , sevgiden ve bağlandığı kişiden uzak ,cocuğun konuşmasına , bakışına , gulumsemesine karşılık vermeyen , gonderdiği iletişim ve etkileşim mesajlarına cevap vermeyen, sert , soğuk bir cismin karşısında kaldığında ( ne kadar ses ve goruntu olursa olsun cocuk onları yorumlayacak ve kabul edecek durumda ve psikososyal seviyede değildir ) biraz once saydığımız sosyalleşme ve bireyselleşme ve kendiliğinden gelişecek olan psikososyal yonlerin hepsi eksik veya yetersiz kalacaktır. Neden kucuk cocuklar icin bu biraz daha sıkıntılı bir durum ? cunku cocuğun busosyal ve duygusal eksikliği telafi edeceği arkadaş ve sosyal ortamı , konuşmak veya vakit gecirmek icin gideceği ikinci bir ortam ve bunu telafi edebilecek psikomotor ,psikososyal yeterlilik henuz gelişmemiştir ayrıca alternatif bir gelişim ortamı yoktur .
TV karşısında 0-3 yaş arasında aşırı miktarda kalan (gunluk 1-2 saatin uzerinde ) cocuk , ailede ve ozellikle de bakım veren kişide eşlik eden yukarıda saydığımız diğer etkenler de varsa , sosyal gelişim (duygusal etkileşim ve karşılık verme, sosyal ortamlara uyum , insanlar ile ilgilenme , onlara yakınlık gosterme , yaşıtlarına ilgi vb) , ve iletişim ( konuşma , anlamlı jest ve mimikler , heceleme , agulama , ses cıkarma , cumle kurma vb.) icin gerekli olan fonksiyonların gelişiminde gecikmeler veya yetersizlikler gorulur. Bu duruma yani iletişim ve etkileşim bozukluğuna yol acabilecek diğer nedenlerin olup olmadığı incelenmelidir. Butun bu nedenlerden dolayı bebekler icin sevgi ,duygusal ilgi ve birlikte gecirilecek vakit yerine cocuğun TV karşısında kalması son derece sakıncalıdır.
Bu donemde uzun sure cok aşırı miktarda TV karşısında kalan cocuklarda başka hazırlayıcı nedenler yok ise , başka nedenler de eklenerek bazı psikiyatrik tablolar gelişebilir. Bu tur cocuklarda etrafa karşı ilgisizlik , seslenince bakmama , goz kontağı kurmama , insanlara ve yaşıtlarına ilgisizlik , onlarla duygusal ve sosyal iletişime gecmeme , kendi halinde olmaya calışma , kendi etrafında donme , sallanma , aşırı derecede cansız nesneler ile ilgilenme , konuşmama , cumle kurmama , iletişim ve etkileşimde problemler , duygusal olarak karşılık verememe vb. bir cok belirti gorulebilir. Bu nedenle ane babaların ozellikle bu yaş icin TV izleme konusunda sınırlamalar ile birlikte durumu yonlendirmeleri , normal psikomotor ve psikososyal gelişim icin uygun olur.
Aynı zamanda bu yaş icindeki bir bebek veya kucuk cocuk ile hem anne hem babanın , mumkun olduğunca fazla vakit gecirme ,onunla oyun oynama , konuşma , sevdiğini belli etme , duygusal yakınlık gosterme , onun ile gezme , onun fiziksel bakımını ihmal etmeme , onun normal gelişim basamakları konusunda dikkatli olma , onun diğer cocuklar ile etkileşim ve iletişimine zemin hazırlama , sadece onun icin belli zamanlar ayırma , ona masal anlatma vb. bir cok faaliyeti gunluk hayat icerisinde yapmaları uygun olur.

cicibebeden alıntıdır....