O nasıl bir mutluluk o nasıl bir sevgi seli,yarabbim yok boyle bir mutluluk.
Dunyada hic bir şey bir kadını anne olmak kadar mutlu edemezmiş bunu oğrendim.Normalde cocukları pek sevmeyen ben kızıma resmen aşık oldum
Cok rahat bir doğum yaşadım,benim dikişlerim atılırken kızımı odamıza cıkartmışlardı bile,ben odama cıktığımda kızım mışıl mışıl uyuyordu.
Bebek hemşiresi kızımı uyandırıp emzirmem icin cok uğraştı ama bizimkinin emmeye hic niyeti yoktu,belliki doğmadan once karnını iyice doyurmuş. Gecede hemşire geldi emzirmeyi denedik ama yok almadı kızım,goguslerimin ucu hic yoktu nerdeyse,kızım acıkmaya başlamıştı sutum vardı ama bebeğim memeyi tutamıyordu bir turlu. Her emzirmeden once 15-20 dk ağlıyordu memeyi almak icin cırpınıyordu ben bir yandan uzuluyorum bebeğim bir yandan ağlıyordu.sonunda memeyi alıyordu ama ben helak oluyordum resmen.
Hastanede silikon gogus ucu alın dediler, ne olduğunu bilmiyorum ya cahillik işte, istemem ben onu diyorum kızım emmeyi başaracak diye cırpınıp duruyorm ama nafile...
4 gun sonunda eşim dayanamadı giitti silikon goğus ucu aldı geldi. OHHH dunya varmış dedik.Kızım doya doya icti sutunu.
Kızımın karnını doyurmak guzelde birde şu goğus acısı olmasa.. her emzirmede canın yine yanacak diye tırsar olmuştum. Bebeğim emerken doysada bıraksa beni bu işkence bitse diye dua ediyordum.
Hamileliğimin son ayında goğuslerime krem surmuştum yara olmasın diye cok şukur arada kanasada kabuklu yara olmadı hic,yara olmadı ama yaradan beter acıyordu emzirirken. Boyle boyle derken 2 ayını doldurdu kızım. Artık emzirirken canım yanmıyordu, sadece ilk ağzına aldığında acıyordu sonra geciyodu bu arada silikonla emzirmeyi de bıraktık normal emebiliyordu artık kuzum.
Emzirmek ne kadar zormuş derken daha beteri geldi başıma. Artık emzirdikten sonra genelde 1 bucuk 2 saat suren bazende 4 saate kadar uzayan goğus ağrılarım başladı. Sanki goğsume şiş sokuyorlar ucuna koz basıyorlardı Allahım o nasıl bir acı oyle canımdan can gidiyordu resmen, ağrı kesici iciyordum ama banamısın demiyordu.
Bugun gecer yarın gecer derken 3 aylık oldu kızım. Birgun arkadaşım bebiş ziyaretine geldi ona anlattım derdimi,mantar olmuşsundur dedi bir ilac adı soyledi ic rahatlarsın dedi. Ben yinede once bir doktora giittim doktor mantar falan yok dedi bebeğin kuvvetli emdiği icin canın yanıyor dedi,acıkcası cekicen bu derdi boyle dedi. Bir krem verdi lansinoh o daha cok yakto canımı
Dayanamadım sonunda arkadaşın soylediği ilacı aldım eczaneden, ictim psikolojık olarak herhalde 3 -4 gun canım yanmadı, 1 hafta sonra 2. dozunuda ictim artık sağ goğsum acımıyordu ama sol goğsum mahvediyordu beni.
Yok dedim bu boyle olmayacak sut pompası alayım sağarak veririm sutumu ama kızımın emerkenki mutluluğunu gordukce kıyamadım onu memeden kesmeye.
Emerken oyle mutlu oluyorki kuzum yavru kediler annelerini emerken patilerinii acıp kaparlarya mutluluktan,kızımda emerken kedi gibi ellerini acıp kapatıyordu.
Acılar hala aynı acı derken, bebeğim 4 bucuk aylık olduğunda yavaş yavaş gecmeye başladı acılarım.
Şimdi kuzum 5 bucuk aylık artık kızımı rahat rahat emzirebiliyorum.
Bir zamanlar emzirmek kabusumdu, şimdi mutluluğum oldu
Bir zamanlar şu goğuslerimi kesselerde kurtulsam Allahım diyordum şimdi yavrumu emzirsemde kollarımda rahatlayıp uyusa diye gozunun icine bakıyorum.
Arada bir emmek istemediğinde icim gidiyor,emzirmek benim ve bebeğim icin terapi gibi rahatlatıyor bizi.
Niyetim bebeğimi 2 yaşına kadar emzirmek inşallah başarabilirim ,
sabır herşeyim ilacıymış gec oldu ama sonunda oğrendim,şimdi emzirmenin mutluluğunu yaşıyorum
Zor oldu ama sabrettim iyiki sabretmişim
HERŞEYE RAĞMEN EMZİRMEYE DEVAM DİYORUM
ANNELİK COK MEŞAKKATLİ BİR YOL AMA ZOR OLDUĞU KADARDA GUZEL
EMZİREN ANNELERE BOL SUTLU GUNLER DİLİYORUM
