Oğlum 4 aylık oldu ama ben de paylaşmak istedim.

Uzun ve zorlu gecen hamileliğimin sonuna nihayet gelmiştim. her gecen gun heyecanım artıyor ve daha fazla sabırsızlanıyordum. Kasık ağrılarımdan ve idrar yolu enfeksiyorum yuzunden surekli erken doğum ihtimalimin olduğunu soyluyolardı ve biz her an tetikteydik. Nitekim hic de oyle olmadı. Hamileliğimin 40. haftasına girdim bebeğim hala gelmiyor, 41 e girdim hala yok. Beyefendinin keyfi yerinde olacakki hic gelesi yoktu. Daha fazla dayanamayıp doktora gittim. Doktor bana bebeğimin iri olduğunu ve normal doğumun zor olacağını soyledi. Ama ben denemek istiyordum. Saat 11:00 di ve bana suni sancı verilmeye başladılar. saat 12:00 oldu herhangi bir sancı hissetmiyordum hala. Sonra hemşireler geldi ve suni sancının damlasını coğalttılar. Dakikada 14 damla veriyorlardı ve ben yavaş yavaş sancıları hissetmeye başladım. geldiler acılmamı kontrol ettiler 5 cm olmuştu. Gittikce sancım coğalıyordu. Saat 13:00 gibi geldiler acılmam hala 5 cm di. ama bi aksilik vardı sanki. Bize NST de bi ışık sarı olursa haber verin dediler ve gittiler yeniden. sonra doktorum geldi. Suni sancıma baktı ve hemşirelere kızdı. kafayı yedirteceksiniz 14 damla verilirmi 8 damla yeter diye. Gercekten dayanılamayacak sancılarım gelmeye başlamıştı. Sonra doktorum acılmama baktı 8 cm olmuştu. Benim serumumu 8 damlaya indirdiler. Ama benim sancılarım 3 dk ya inmişti. Doktor doğumhaneyi hazırlayın doğuma cok az kalmış dedi.

Biraz sure gectikten sonra hemşirelerin sarı olunca haber verin dedikleri ışık kırmızı oluverdi ve NST den inanılmaz derece yuksek sesler geliyordu. Annem kapıya koşarken hemşireler koşarak iceri girdiler. Acil doktoru cağırdılar ve beni apar topar doğumhaneye aldılar. NST hala bağlıydı ve bana hicbirşey soylemiyorlardı. acılmama baktılar 8 cm. fakat NSTden gelen sesler daha fazla yukselmeye başladı. bebeği kaybediyoruz sezeryana alıyoruz ekibi toplayın dediler. herkes koşuşturmaya başladı. artık sancılarımı hissetmemeye başlamıştım. doktorum sancıya başlamadan once sezeryan olabilir ekip hazır olsun demesine rağmen hemşireler kimseye haber vermemişti... Ne anestezi uzmanı vardı ne cocuk doktoru. telefon actılar tahminen 10 dk icinde geldi herkez. Ama hepsi cok telaşlıydı ve NST den gelen sesler dayanılacak gibş değildi. Cabuk olun diye bağırıyordum ben ve o sırada uyumuşum. 45 dk sonra kendime geldim şukurler olsun ki bebeğim sapasağlamdı. Kerata kordonu boğazına dolamış o yuzden inememiş bi turlu aşağıya.

kendime geldiğimde bebeğimi kucağıma verdiler o an herşeye bedeldi. O kadar buyuk mutluluğu hayatta hic bir şey veremez insana. Şukurler olsun şimdi sapasağlam oğlum. Rabbim herkese tattırsın inşallah. Cok guzel bi duyguymuş.