bende paylaşmak istedim hikayemi. ben 9 yaşında fıstık gibi bir cadı annesiyim. aysu benim ikinci doğumum ama ilk cocuğum. ilk bebeğimi sebebini hala bilemediğimiz bir şekilde 7 aylıkken karnımda kaybettim. birkac ay sonra aysu duştu karnıma. 8. ayıma kadar dehşet duygular icerisinde gecirdiğim bir hamilelik donemi yaşadım. korku,heyecan,mutluluk ve tarif edemeyeceğim karmaşık duygular silsilesi işte hepiniz bilirsiiz. ve o sabah. 9/10/99 sabahı sancıyla kaldırıldığım hastanede acil doğum yaptım ve 1400 gr ağırlığında 42 cm uzunluğunda bir oyuncak getidim dunyaya
. 20 gune yakın kaldı kuvezde. eve getirdiğimde hala kucucuk dokunmaya urkeceğiniz bir bebekti. akşam oldu , sofra hazırladım ve eşimi bekliyordumki geliverdi eşim elinde bir dosya ile. ne bu dediğimde aysunun raporları olduğunu soyledi . okumaya calıştım ama ben ne anlarımki bu tıbbi terimlerden. tanı diyordu raporun sonunda . TANI = :XX21 KROMOZOM
neydiki acaba. hicbişey anlamadım sordum eşime kekeledi kem kum etti durdu.nihayetinde anladıkki down sendromu imiş kitaplarda gecen ismi. halk dilinde mongol denirmiş. bilmezmiyim. hergun heryerde gorurum ben bole cocukları. hic kotu gozle bakmamaıştım ama kendi başıma geleceğinide hic ummıştım. yıkıldım,bittim. olsem daha iyi dedim başka bişey demedim. hatta 10. kattajki evimin balkonundan atlamak bile istedim . zira nasıl gececektiki artık hayat.ama ole değilmiş. hayat cokta guzel devam ediyormuş. ustelik icinde aysunun olduğu bir yuva cok daha tatlı oluyormuş.
uzatmayalaım. araları başka yerlerde paylaşırım inşallah. şimdi benim kızım kocaman kız oldu okula gidiyor ve birkac yıl once ona yazdığım bir mektubu sizinle paylaşmak istiyorum şimdi.
DUNYALAR GUZELİ AYSUM
Rabbim hangi kuluna nasip etmiş ki cennetin garantisini. İşte sen boyle bir ayrıcalıkla geldin dunyaya .İlk gunlerinde beni hep ağlarken gordun belki. Cok gorme ; anlayamadım senin ne denli kıymetli, ne denli ozel bir emanet olduğunu. Sandımki dunyanın sonu geldi benim icin. Ama artık biliyorum senin kıymetini. Şimdi cok yanıyorum, o gunlerin tadını cıkaramadığıma. Onceleri neden diye sorarken , şimdi sensiz olmaz diyorum . Dun gibi hatırlıyorum ; 1. yaşgununde , evde mumları dikilmiş ,uflemen icin hazırlanmış pastan ve iyiki doğdun Aysu diye şarkılar soylecek olan sevenlerin varken , sen hastanede yaşam mucadesi veriyordun. Sabahı goremeyebilir ,diyen doktorlara inat yaşadın sen. hic tanımadığım birinin , omuzuma dokunup ' uzulme evladım, cok gencsin.sağlıklı cocukların olur 'diyen kadına inat yaşadın sen. İyiki yaşadın Aysu.
Ah bir 'anne' desen , bir yurusen diye dualar ederken şimdilerde 'Allah aşkına bir sus, biraz otur.' diye yalvarıyorum sana. Aslında sana sus diyen sadece dilim. Sen bir omur konuş, ben bir omur seni dinlerim. Okula gitmeni hayal ettim hep.Hergun onluğunu giydirip saclarını orduğumu hayal ettim.Vee sene 2006 . Sen okula başladın.
Anlatabilirmiyimki kelimelerle neler hissettiğimi , koca bir eğitim yılını okul bahcesinde seni bekleyerek gecirmenin ,benim icin yorucu olmaktan cok ne kadar buyuk bir onur ve mutluluk olduğunu.Ama sen bunu hakettin. Kendini herkese sevdirdin.Oğretmenin , arkadaşların, diğer anneler hepsi seni cok sevdi. Sende ustune duşeni yaptın ve yıl sonunda uzerine Takdir Belgesi
iliştirilmiş olan o muhteşem karneyi hediye ettin bana.
Teşekkur ederim kızım. Bana, ozel bir anne olma fırsatı verdiğin icin teşekkur ederim. Beni mutlu ettiğin icin teşekkur ederim. Bana , kucuk şeylerlede mutlu olunabileceğini oğrettiğin icin teşekkur ederim.
Sana herşey icin TEŞEKKUR EDERİM.
Ve bugun; bugun senin doğumgunun aşşşkımm. iyiki doğdun , iyiki varsın ve iyiki benim kızımsın guzeller guzelim , sevgilim , birtanem , gulum , lalem , menekşem ve hatta pembem.
SENİ SEVİYORUM...
ANNEN