Bazen cok kızıyorum kendime...

Bu kadar nimetin icinde şukursuzluk ettiğimi duşunuyorum...

İsyan etmiyorum aslında her olana tevekkul ediyorum vardır bunda da bir hayır diyorum ama...

Ama işte bazen cok yoruluyorum...

Cok yorulduğumu hissediyorum...

Kimseyi kırmamak adına kendimden odun veriyorum...

Bazen evlatlarına bağırdıkları icin kızdığım annelerin yerinde buluyorum kendimi...

Onlar daha cocuk cocukluklarını yapacak elbette...

Gereksiz yere ağlayıp beni sinirlendirdiklerinde...

İlk doğdukları anı aklıma getiriyorum...

Sayıp şukrettiğim on kucuk parmak, emmek icin aranan minicik ağzı duşunuyorum...

Geciyor bir nebze sinirim, gecmese de hafifliyor...

Cok cok cok iyi bir ANNE olmak istiyorum...

Rabbim senden sadece bunu istiyorum kendi adıma...

Cok cok cok iyi bir ANNE olabilmek...