benim sorunum dogumdan beri cok asiri sinirli olmam.
soyle anlatayim, bebgim 7.5 aylik dunyaya geldi, 3 hafta hastanede kaldik, bende onunla birlikte kaldim. biz hastanede yatarken esimin isleri felaket alt ust oldu. bizim yanimiza fazla gelemdi, bu yuzden ona cok kirgindim, gerci hala lafi gectimi soylerim, icime cok oturdu cunki. bide en cokta esimin tarafaina niyese gicik oluyorum, bebgime yanassinlar istemiyorum, opsunler istemiyorum, cok gozume batiyor, soguk davraniyorum, gicik gicik fazla belli etmemeye calissamda cevap veriyorum. esimede cok bagriyorum. gicik oluyorum. onlar ne dese sinir oluyorum, iyiligine bile desler bana batiyor, sinir oluyorum resmen, nasil anlatayim, onlara sinir olduyorum iste.
misal eltim oglumu sevince beni rahatsiz etmiyor, o bu ayleden degilya direk olarak, ama onlardan biri kucagina alinca bisey uydurup geri almaya bakiyorum. ya bunun gibi seyler iste.
aslinda sacma sapan yersiz tutumsuz seyler yapiyorum, ama elimde degil.
bugun bunun farkina daha cok vardim soyle bir olay oldu.
esimin ailesiyle kaynanamgilin bahcesinde oturuyorduk bende cocugu zar zor uyuttum. kayin babam farkinda olmadan sesli konustu, kayinvalidemde biraz sessiz konus cocuk uyuyor dedi bende hemen lafa atlayip evet baba cok seslisin dedim, ama biraz yuksek bir ses tonuyla, o arada kaynimda ordaydi, sen niye babama bagriyorsun iyki bi cocuk buyutuyon, sanki biz buyutmedik faln gibilerinden dedi.
neyse kanamgilde lafi degistirdiler olay buyumesin diye.
sonra esim yanimiza geldi kaynim tekrar soyledi. esim bana sordu dogrumu diye bende tamda boyle degil abi abartiyorsun dimi anne dedim kaynanama, oda kasla goz arasinda sagolsun esime donerek bana hak verdigini gosterdi, esimde bisey demedi. sonra eve gelince cok agresiv oldugumu fark ettim. orda sacmaladimi anladim, ve gercektende cok sinirli oldumu anladim.
biraz uzun oldu arkadaslar, ama nasil bir durumda oldugumu anlamaniz icin boyle uzun yazdim.
sizdede boyle oldumu dogumdan sonra.
Not: bebgime karsi sinirli degilim. onu gorunce butun sinirim gidiyor
