merhaba arkadaşlar
1.cocuğumu sezaryenle doğurdum.şimdi 2.cocuğuma hamileyim. ilk doğumumda eve geldik bana hemen koltukta lohusa yatağı yaptılar. bebeğimin beşiğinide yanıma aldım. ama hic kımıldayamadığım icin bebeğimi sadece emzirebildim. o emzirme sırasında ise devamlı kayınvalidemin başımda oyle değil şoyle emzireceksin demeleri devamlı herşeye karışmaları cocuğumu kendi cocuğuymuş gibi sahiplenmesi benim sutumun gelmemesine neden oldu. şapur şupur opmeleri, bağırıp cağırıp yavrummm bebeğimm falan laflar beni cıldırttı. neyse dedim ilk torun olur boyle şeyler..eşimin abartıyorsun lafları cabası. emzirirken devamlı başımda bekleyip duruyor ve devamlı cocuğun suratıyla oynuyordu. kendisi cocuklarını emzirememiş kıskanıyormu ne alnlayamadımki..emzirme bitince cocuğun uykusu geliyordu hemen ver ver deyip cocuğu alıyordu başlıyodu ayağında sallamaya. o zamanlar sesimi cıkartamıyodum bide lohusa psikolojisi galiba herşey bana dokunuyordu. 1 ay kaldılar cocuğumu koklayamadım doğru durust. annemde gelmişti oda benim bakımımla ilgileniyordu. 10 gun sonra ayağa kalktım ama cocuk ağlayınca benden once yavrum diye yanına koşmalar sen dinlen kızım uyu rahatsızsın falan diye cocuğu elimden almalar falan duşununce delleniyorum. şimdi 3 ay sonra ikinciyi sezaryenle doğurucam. annemler hacca gidiyorlar. yine mecbur kayınvalidemleri cağırıcam. nasıl davranmalıyım bilmiyorum akıl verin..