Buraya her girdiğimde salya sumuk ağlayarak cıkıyor ve bir gun bede yazacağım inşallah diyordum.
Ben bir kaybın arkasından ikinci hamileliğimde yavrumu kucağıma alabildim, nasip boyleymiş.
Beklenen doğum tarihi 10.03.2012 artık son haftaya girdik, tum hazırlıklar bitti neredeyse ama evim son kez bir temizlik istiyor.
06.03.2012 Salı evimi temizledim ohh şimdi hazırım derken iş yerinden bir haber "acil iki ihracat var gelmen lazım".
07.03.2012 Carşamba işe gittim hemde akşam 20:30 a kadar calıştım.
Ama uzerimde bir hafiflik var ki sormayın gitsin, surekli bir şeyler yapmak istiyorum hic oturmak istemiyorum.
08.03.2012 Perşembe Yarın kontrolum var hazırlanmam lazım, duşumu aldım kişisel hazırlığımı yaptım.
Eşimin ailesi ve teyzesi de annemlere yemeğe gelecekler, soz verdim onlara yoresel bir yemekleri var ondan yapıyorum.
Herşey hazır masa kurulmadan once ben yatsı namazımı kılayım.... Aaa o da ne kahverengi sumuksu bir akıntı var. Ampul yandı hemen
nişan dedikleri bu olsa gerek ama sancı falan hic bir şey yok. Eşim geldi hemen heyecanla ona gosterdim olup biteni, başkada kimseye bahsetmiyorum. Yuppi yavrum bir kac gune kadar gelecek.
O akşam icim icime sığmıyor, uyku tutmuyor. Araştırıyorum ve nişan gelesi namaz kılmaya engel değilmiş hemen yatsıyı kılıyorum.
Hep yavrum hayırlısıyla cuma vakti doğsun istiyorum dualarım hep bu yonde.
09.03.2012 Cuma sabah namaza kalkıyoruz, ben o sırada bir ıslaklık hissediyorum.
Bakıyorum ve emin oluyorum artık suyum geliyor.
Eşime sırıtarak suyum geliyor diyorum.
Once bir telaşlanıyor, telaş etme hadi sen namazını kıl bende bir duş alıp namazımı kılayım ondan sonra bakarız diyorum.
Duşumu alıyorum gayet sakin, namazımı kılıyorum Rabbime yalvarıyorum hayırlısıyla, sağlıkla doğum yapmayı ve isteyen herkese bunu nasip etmesini diliyorum.
Ama bendeki sakinliği gormeniz lazım cok tuhaftı, hic telaş yok suratımda surekli bir gulumseme.
Evi toparlıyorum, her şey yerinde ve duzenli olmalı, olur da eve gelemezsem kimseye bir iş kalmamalı.
Guzelce giyiniyorum, cantama yedek kıyafet alıyorum ne olur ne olmaz diye.
Ama doğum cantalarımızı almıyorum, hani belki doğum olmaz şimdi git sonra gel derler elimde cantalarla eve donmek istemiyorum.
Bu arada eşim Kur'an-ı Kerim okuyor. Hep korkuyordum telaştan okuyamaz diye ama cok şukur korktuğum gibi olmadı.
Biz aheste aheste hastaneye yol alıyoruz.
Ama ben bu arada sancı var mı onu anlamaya calışıyorum, evet ince ince bir sancı kasıklarıma geliyor.
İlk takibimde 15 dakikada bir gelip geciyor, dayanılmayacak gibi değil. Bu arada hastaneye varıyoruz, eşim trafiğin yoğun olduğu saatte olur da trafiğe takılır sıkıntı yaşarız diye tedirgindi cok şukur cok musait bir zamana denk geldi.
Nobetci doktor muayene ediyor "evet sızıntı şeklide bir su gelişi var, doğum başlıyor" diyor.
Yatış yapıyorlar, ben surekli guluyorum, eşimde benim sakinliğim karşısında "biraz bağırsana heyecanlanamıyorum diye tepkisini dile getiriyor.
Ama bende tık yok. saat 08:30 civarı sancılar sıklaşmaya başladı, bu arada annemi ve kayınvalidemi arıyorum.
Biz hastanedeyiz diyorum onlarda kontrole geleceğimi bildiklerinde sakin davranıyorlar. Ve sonra sakin olun telaş etmeyin beni doğuma alıyorlar, biz cantalarımızı almadık gelirken evden cantalarımızı getirin diyorum, onlar geliyorlar yatışım yapıldığı halde onları hastanenin kapısında karşılıyorum. Sonra birlikte odamıza cıkıyoruz.
Ben surekli hareket halindeyim. Ebeler gelip gidiyor arda bir elle muayene ediyorlar ve nst ye bağlıyorlar.
İl muayene 1 cm acıklık. Bu arda doktorum geliyor doğumhaneye alıp muayene ediyor, "oo daha cok erken şu an aktif bir sıvı gelişi yok doğum akşamı hatta yarını bulabilir diyor" işte o zaman telaş başlıyor bende.
Sancı odasına cıkıyorum tekrar, yarını bulur dedi diyerek buruk bir şekilde eşime bakıyorum.
Saat 10:30 civarı sancı serumu takılıyor epidural isteyip istemediğim soruluyor, hayır diyorum her şeyi hissetmeliyim.
Saat 12:30 gibi sancılar sıklaşıyor, ve doğum yapacağıma inanmaya başlıyorum.
Bir saat sonra tekrar kontrol ediliyor acıklık 2 cm ulaşmış.
"Ohooo saatte bir 1cm ancak oluyor gercekten akşamı bulacak herhalde" diyorum. Lavman yapılıyor.
Cuma vakti geliyor, cami tam odamın karşısında. Eşim yuzume bakıyor cumaya gideyim mi dercesine.
Git diyorum bize bol bol dua et, Kur'an-ı Kerim oku. Bu arada arkadaşlar Abbase suresi doğumu kolaylaştırıyormuş bilginize.
Eşim camideyken ebe geliyor, elinde bir iğne sancı geldiği anda soyle bu iğneyi seruma ekleyeceğim diyor.
Evet geldi şimdi diyorum ve hemen iğneyi yapıyor. Asıl sancılar ondan sonra başlıyor. gozum saatte sancılar dakikada 1'e duştu. Saat 12:00 civarı
Eşim geldi ben artık bağırmaya inlemeye başladım. Bağırmamı bekleyen eşim o zaman heyecanlanmaya başlıyor.
Ben hala hareket halindeyim yurumek iyi geliyor rahatlıyorum ama bacaklarımda derman kalmadı yere yığılacak gibi hissediyorum. Bir kolumda annem diğerinde kayınvalidem odanın icinde dolaşıyoruz. Dilimden dua eksik olmuyor, surekli sesli seli okuyorum.
Artık eşim girdi koluma onunla uruyoruz. Nst icin yatmam gerekli. Yatınca sancımı daha cok hissediyorum. Eşim yanımda bir sancı geliyor ve kııırtt diye eşimin kolunu kapıyorum, can havliyle kolunu cekiyor sonra tekrar uzatıyor bana ısır hadi ısır diye. Sadece kazağını ısırarak sancımı geciriyorum.
Boyle uzun anlattığıma bakmayın son muayeneden bu yana 20 dk. falana ancak gecti bir kontrol daha acıklık 6 cm olmuş.
Şok oluyorum daha 20 dk. once 2 cm di. Saat 14:15 Bir muayene daha ebe başı geliyor diyor.
Hemen beni tekerlekli sandalyeye alıyorlar doğumhaneye gidiyoruz diyor. Eşimi goremiyorum eşim nerede eşim nerede derken hemen kapının onunde olduğunu goruyorum, ben gidiyorum diyorum dolu dolu gozlerle opuyor beni. ben asansorle onlar merdivenden doğumhaneye iniyoruz. İnerken ebeye soruyorum "doğum kac saat surer?" cok surmez diyor.
Ben hala 1 saat sure dimi diyorum yok canım 15 dakika diyor.
İnanmıyorum beni sakinleştirmek icin soyluyor diye duşunuyorum kendimce.
Doğumhaneye girdiğimizde doktorum beni karşılıyor saat 14:20 hadi başlıyoruz diyorlar ve evet gercekten şimdi başlıyoruz.
2-3 kez ıkınıyorum tabi ebe ve doktorumun yardımıyla. Ikınmayı da bilmiyorum, zannediyorum ki cığlık attığımda daha kolay olacak.
uyarıyorlar bağırmadan it bebeği, ıkınamamaktan korkuyorum, bir yandan da benimle konuşun ne oluyor diye soyleniyorum.
Dilimden dua tekbir duşmuyor. sanırım 4. yada 5. ıkınmada minicik parmaklar goruyorum.
Doğdu mu diyorum evet diyorlar neden ağlamıyor diyorum ağlayacak diyorlar ve hemen bebek hemşiresi alıyor yavrumu.
Bağırıyorum
durun bana gostermeden goturmeyin....Tamam goreceksin temizleyelim diyor. bu anlattıkların 20-30 saniye falan ancak suruyor. Derken bir ağlama sesi duyuyorum benim bebeğim mi o diyorum evet diyorlar bir oh cekiyorum. ve plasentanın cıkması beklenirken bebeğim yanıma geliyor. yanağını yanağıma koyuyor hemşire opup kokluyorum yavrumu ohhh diyorum ve tekrar goturuyorlar. Saate bakıyorum 14:35 ebe doğru soyelmiş sadece 15 dakika suruyor. Benim dikişlerim atılırken bebeğim babasına kavuşmuş. Doğumdan sonra 2 saat doğum katında muşahede odasına alıyorlar. Bebeğim geliyor emziriyorum Allahım bu ne harika bir duygu imiş. Emerken yavrumun resmini cekip babasına gonderiyorum. Muşahede odası doğumhanenin yanında olduğu icin eşim yanımıza gelemiyor. Bebeğimi doyurduktan sonra duşumu alıyorum, uzerimi giyiniyorum. 2 defa kontrol edildikten sonra 16.30 gibi odamıza cıkıyoruz oda ne herkes gelmiş , herkes burada. Ben doğuma girerken abim yoktu annemler haber vermişler işten izin alıp gelmiş. En cok eşimi ve abimi gormek istiyorum. Her ikisininde gozleri kızarmış. Ellerinde cicekler, yavrum yanımda ucuyorum Allahım mutluluk bu olsa gerek. Bu arada doğum esnasında kimseyi unutmadım başta eltim olmak uzere bildiğim herkes icin hayırlı evlat dualarımı ettim.
Tesaduf mudur bilinmez kızım 3,5 haftalıkken aylardır bebek isteyen eltimin 3 haftalık hamile olduğu haberini aldık.
Arkadaşlar şoyle bir baktım da kaptırmışım kendimi, sabredip okursanız ne mutlu bana . Hakkınızı helal edin.