Bir ay once eşim bir tartışmadan sonra beni hamile halimle evden attı ve ben annemin yanında kalıyorum şuan. Beni ve cocugu istemediğini soyleyince bende o sinirle başka baba bulurum o zaman dedim delirdi eşim bunun icin ozur diledim sonra. İki hafta aramadı sormadı beni bir gun ben yazdım doktora gelecek misin diye bebeğin kontrolu icin ertesi gun geldi ama bana cok soğuk davrandı. Sonra yine doğru duzgun hic aramadı sadece son kalan eşyalarımı getirdi ama ben ne zaman konuşmaya calışsam bana herşeyin suclusu benmişim gibi davrandı hic konuşamadım onunla. Bir gun annemin evine geldi babamla kahvede bağırışmışlar ve eşim orda herkesin icinde senin kızın oruspu o cocuk benden değil demiş. Duyduklarıma inanamadim beni ordan abisinin yanına goturdu abisi bana neler dedi beni resmen oruspu yerine koydu ve eşim de abisinle birlikte beni sokağın ortasında azarladılar. Ordan gitmek isteyince beni zorla arabasına bindirdiler. Komşular tabi ki polisi cağırdılar bende şikayetci oldum. Ordan annemin yanına gitmişler annem babamdan uc yıl once boşandı ve şimdi ki eşinle imam nikahlı evlı anneme bu yuzden ne hakaretler edip oruspu diye bağırdılar annemin bu konuda hic bir sucu yokken. O gunden beri eşimden hic ses yok polis uzaklaştırma verdi tabi ki ikisinede. Ben anlamıyorum sanki icine birşey kacmış gibi sanki cok kotu dolduruşa gelmiş gibi sanki ona cok kotu bir şey yaşatmışım gibi bu nefret nereden geliyor. Ailesi de aynı şekil nefret ediyor benden ve eşim beni her yerde kotuluyormuş. Ne oldu birden anlamıyorum o kadar cocuk sahibi olmak isteyen eşim birden canavara donuştu. Bu arada eşim babasını erken yaşta kaybetti ve her zaman kendı cocuğunu asla babasız bırakmayacağını soylerdi. Ne yapacağımı bilmiyorum ondan nefret ediyorum bana ve aileme yaptıkları icin ama hala da seviyorum ve ortada bir cocuk var
