İcim şişti uzulmucem derken. Uzulemiyorum cunku bebek hisseder diye.. Uzulemiyorum cunku eşim uzuluyor. Cok doldum, dertleşmek istiyorum sizlerle.
En başından beri yuksek riskli gebelik olarak goruldum. Duymazdan geldim. Normal doğumu bile kafaya koyarak ona inandım. 6. aya girdim. Halen aynı hızla aynı sıklıkla kusuyorum. Hem diyabetim hem bebeğim hem miyomum hem evim hem işim hem eşim hem her turlu hamilelik sıkıntım.. Mantardan tut kanamalı enfeksiyona kadar, fitilleri ala ala kaşına kaşına, ayak damarlarımda reflu, buna bağlı ağrılar. Kan devir dayimini yapmıyomuş kalbe ayaklarımdaki damarlar, varislerde olmazsa olmazdı tabi. Gozlerin ikisindede halk arasındaki bitmek bilmeyen gecince tekrar tekrar tekrat eden arpacıklar. Kitle gibi kalan o şeyler...
Zor ilerliyorum. Gercekten.. Ağrım sızım acım gecmiyor. Her doktor aynı şeyi diyor, hamilelik zor, ama seninki rahatsızlıklarınla dahada zor. 'Sabrın ve tahammulun sonundasın goruyorum ama annelik işte' dedi doktor bugun.
Onca şeyim varken, genital siğil urettim birden. Birdenmiş. 2 haftada uretti vucudum bunu. Oğrenme aşaması, kanamam, korku ağlama stres, buna bağlı şekerin yukselmesi, sapıtması, birdende duşmesi. Bebeğe bulaşmış olabilir, olmayabilir. Bulaşadabilir, anormalliklere sebep olabilir. E zaten miyomlar var onlarda aynı şeylere sebep oluyor. Duşuk,olum,olu doğum,sakat....sıralıyor doktorlar. Tatlı tatlı dinliyorum.
Ozel hastaneden universite hastanesine sevk...
Alttan gormeyen kalmasın akşama kadar. Gelen docent baksın giden profesor baksın. Bi o aleti soksun, bi oteki asistan. Eşim panikten konuşamaz halde. Ben guclu olma cabasında. Unutmak istiyorum bugun olanları. O aletleri. Uyuşturma olmadan direk icerden o siğil ya da kitle her ne menemse onların kıt kıt kıt alınmasını. Durmayan kanamamı.. İcimde hissettiğim o metal alet tıkırtılarını. Eşim sordu, cok acıdımı?.. Konuşmayı cok istiyorum ama konuşmak istemiyorum.. Unutmak istiyorum dedim.
Operasyon sırası oğlumun bi yandan ilk o ennn sert kuvvetli tekmeleri vardı bide. Cunku benim canım acıdı, hissetti biliyorum. Sert sert vurdu hep bana. Gecicek annem dedim okşadım karnımı. Unutcaz hepsini, bak anne unuttu gitti. Sende hatırlama tamam mı olmadı hicbişey. Uzulmedik canımız acımadı. Bugun bunlar hic olmadı.
Yusufum... Sabrımın selameti, ferahlığım, neşem, aydınlığa cıkışım ol sen.