Fazlasıyla nadir gorulen bir elmas olduğu vurgulanan elmasın yaklaşık 660 kilometre derinlikte oluştuğu tespit edildi. Elmasta yapılan incelemelerdeyse ‘kapanım ’ olarak bilinen kucuk bir kusurda ‘ringwoodite ’ adı verilen, magnezyum silikatın yuksek basınclı fazına ve diğer sulu menerallere rastlandı.
Yer altında da buyuk su kutleleri olabilir, ama tam olarak sıvı halde değil:
Ringwoodite adı verilen mineral, elmas ve yer altı hakkında onemli bir ipucu sundu. Mineralin en az 660 kilometre derinlikte oluştuğu bilinirken, bu nedenle de elmasın bu kadar derin bir noktada oluşmuş olabileceği acıklandı. Sulu mineraller ise bu kadar derin bir noktada yuksek oranda hidrasyon bulunduğunu gosteriyordu.
Ote yandan yer altında olduğu duşunulen bu su, bildiğimiz sıvı ve akışkan yapıda değildi. Su, mantodaki diğer minerallere kimyasal olarak bağlı yapıdaydı. Bilim insanları, bunun mantonun nasıl eridiğini etkileyebileceğini acıkladı. Aynı şekilde suyun volkanların patlama şeklini ve Dunya ’nın sismik aktivitesini de etkileyebileceği belirtildi.
Yuzlerce kilometre derinliklerde suya dair bulunan ipucu, bu bolgedeki hareketlilik icin de yeni bir ipucu oldu. Bu derinlikte manto katmanlarının ayrım gostermeye başladığı ve Dunya ’nın icinden gecen sismik dalgaların gizemli bir şekilde hız değiştirdikleri biliniyordu. Sıvı yapı, bu hız değişikliğine dair bir acıklama olabilir.
Ote yandan bu sorunun net cevabını vermek icin halen uzun bir sure beklememiz gerekiyor. Zira yer altında yuzlerce metre derinliğe inmek gunumuzde henuz pek de mumkun değil. Doğal yollarla inebileceğimiz en derin noktaysa 12 kilometre.