Unlu teorisyen, Poitier ’de hekim bir babanın oğlu olarak dunyaya geldi. 1946 ’da École normale supérieure ’e (ENS) girerek felsefe ve psikoloji oğrenimi gordu. Paris ’teki St. Anne Hastanesi ’nde stajını yaptı; burada Jacques Lacan ’ın ilk seminerlerini izledi. Bilgi ile iktidar arasındaki ilişkiyi sorgulamaya ve tıp gibi normalleştirme pratiklerine dair eleştirisini geliştirmeye bu yıllarda başladı. Deliliğin Tarihi ve Kliniğin Doğuşu bu calışmalarının urunuydu. Deliliğin Tarihi ’nde, topluma aykırılığı ve deliliğiyle burokrasinin ve geleneklerin normalleştirici gucune direnen romantik sanatcı figurune odaklandı. Aynı donemde kaleme aldığı Raymond Roussel: Olum ve Labirent başlıklı denemesinde, Batı metafiziğinin temellerini sarsan yazar Raymond Roussel ’in eserleri ve intiharı uzerinden, dil ile olum ilişkisini ortaya koydu. Resimler ve imgeler, Foucault ’nun bir donemin bilgi-iktidar sistemini cozumlemede kullandığı başat araclardandı. Klasik doneme egemen olan temsil mantığını incelediği Kelimeler ve Şeyler kitabına, Velázquez ’in Las Meninas tablosuna dair detaylı bir analizle başlamıştı. Bu Bir Pipo Değildir ’de, René Magritte ’in “İmgelerin İhaneti” başlıklı dizisinden bir resmi inceledi. Manet ’nin Sanatı'nda Manet ’nin resimlerinin Batı resmini inşa eden bilgi rejimini yıkarak modernizmi başlattığını one surdu. Foucault 1966 ’da Tunus ’a gitti ve felsefe profesoru olarak atandığı Tunus Universitesi ’ndeki derslerinin yanı sıra, 15. yuzyıl İtalyan resmi uzerine kamuya acık dersler verdi.
Bu donemde Manet uzerine yazmayı planladığı Le noir et la couleur başlıklı kitabı hicbir zaman tamamlayamadı. 1970 ’te ABD ’ye gitti ve Kara Panterler başta olmak uzere siyah ozgurluk hareketi mensuplarının hapishanelerle ilgili calışmalarını gozlemledi. Fransa ’ya dondukten sonra, Hapishaneler Hakkında Bilgi Grubu ’nun kuruluşuna katıldı; Libération gazetesinin kurulmasına onayak oldu. Modern hapishanenin ve denetim toplumunun doğuşunu incelediği Hapishanenin Doğuşu, bu donemdeki calışmalarının urunuydu. 1970 ’te Fransa ’nın en saygın eğitim ve araştırma kurumlarından Collège de France ’a profesor olarak atandı ve 1970- 1984 yılları arasında burada Duşunce Sistemleri Tarihi dersini verdi.
Derslerin bant cozumlerinden derlenen kitaplar olumunden yıllar sonra yayınlandı. Foucault ’nun olmeden once yayınladığı son eseri, uc ciltlik Cinselliğin Tarihi kitabıydı. Antik Yunan ve Roma stoacılarının ortaya koyduğu "Guzel yaşam etiğinden hareketle geliştirdiği" varoluş estetiği kavramına ilk kez bu kitabında yer verdi.
Estetiği, salt sanat eserlerini inceleyen bir disiplin olarak ele almak yerine hayatın butunune yayan bu yaklaşımı, cağdaş sanat ve estetik uzerinde etkili oldu. Foucault 25 Mayıs 1984 ’te bu dunyadan ayrıldı.