senı sevıyorum
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.

Saclarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına
duşuşu ve burnun herkesten başkaydı işte.
Gulduğun zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gulen gozlerin vardı, ne guzeldiler...

Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.

Kalbime sığmıyordu aklımdan gecenler. Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara carpıyordu. Geri donuyordu
coğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve buyuyorduk. Donemecler geciyor,
kopruler goze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
uzerinden atlıyorduk. Cesurduk... Ufuk cizgisi maviydi,
gun batımı hep turuncu ve kırmızıydı butun karanfiller.

Ben seni seviyordum, bilmiyordun.

Sevinclerim oluyordun arasıra, sen hic bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Butun sevinclerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gun uzaktan gordum seni. Sacların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı... Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.

Ve sen yine bilmiyordun.



İclal Aydın
__________________