OZGURLUK...

Unutmayalım ki; imkanlarımızın icerisinde kendimizi mutlu hissettirecek kadar ozgurluğu aramak da bir ozgurluktur ve ozgur olmak icin caba sarfetmemizde kişiliğimizi bulma aşamasıdır .

Ozgurluk... Bazen hırcın ruzgara karşı dudakların catlayana kadar koşmak, bazen yağan yağan yağmurun altında yurumek, bazen kendi paranı emek harcayarak biriktirerek cok istediğin bir şeyi satın almak, bazen yalnız ve caresiz olduğun anlarda bile kendini guclu hissetmek... Ya da başkaldırmak, haykırmak, duşunduklerini ifade etmek... Belki de hayatla ya da kendinle mucadele etmek...

Herkes ne kadar cok ister ozgur olmayı. Oysa o kadar da uzakta aramamıza gerek yoktur ozgurluğu... Cunku hemen hemen hepimizin mutlu olmamıza neden olabilen ozgurluk, kendimize olan guvenle başlar. Hayatın icinde olduğumuzu hissettiğimiz anda başlar. Kendi ayaklarımızın uzerinde durabiliyorsak ya da en azından durmaya calışıyorsak ve etrafımızda ihtiyacımız olduğunda yardıma koşacak insanlar varsa ozgurluk adımı atılmış demektir. Bazen tehlikeli bir ucurumdan duşme tehlikesi varken dağa tırmanacak kadar cesaret isteyen, bazen korktuğumuzda sarılabileceğimiz kişilerin olduğunu bilmektir ozgurluk. Uzaklarda ararız ozgurluğu... Oysa ozgurluk icimizdedir. Ruhumuzdadır. Ozgurluğu hissedebilmemiz icin elimizde bulunan imkanların sınırını zorlamalıyız ama o imkanları ve kendimizi kaybetmemek icin aşırıya kacmamalıyız. imkanlarımızda istediğimiz kadar ozgur olmamızı sağlamıyorsa sınırları zorlamamalıyız. Cunku bazen ozgur olmak istiyorum derken başka şeylere bağımlı kalabiliyoruz.

Unutmayalım ki; imkanlarımızın icerisinde kendimizi mutlu hissettirecek kadar ozgurluğu aramak da bir ozgurluktur ve ozgur olmak icin caba sarfetmemizde kişiliğimizi bulma aşamasıdır . Ve kişiliğimizi, kendimizi bulduğumuzda ozgurluk kendini gosterecektir. Yeterki kişiliğimizi bulalım ve kendimiz olmaya calışalım