Butun hayatımız farkında olduğumuz ya da olmadığımız endişeler icinde gecer endişe etmemiz gerektiğini aileden ve cevreden oğreniriz.

Butun hayatımız farkında olduğumuz ya da olmadığımız endişeler icinde gecer.İlk endişemiz anemizin guvenli karnından ayrılmaktır.avaz avaz ağlarız..sonraki ac kalmaktır.Hemen annemizin memesini arayan kucucuk ağzımızla yapışırız hayata..Henuz bilincinde olmadığımız bir gelecek endişesidir bu.Yurumek uzere ilk ayağa kalktığımızda duşme korkusu yaşarız .Sonra okula gidip annemizden ayrılma korkusu başlar.Sonra okulla ilgili gelecek endişelerimiz başlar endişe etmemiz gerektiğini aileden ve cevreden oğreniriz. Sınıfta kalırsan başarısız olursun ,okulunu bitiremezsen universiteye giremezsin, giremezsen meslek sahibi olamazsın, olamazsan para kazanamazsın, para kazanamasan sokaklarda kalırsın.kork herşeyden herkesten kork...Ha buyudun mu gel bakalım buraya al sana yeni korkular...Erkekler tehlikelidir.Seni kullanır bırakır...Adın cıkar...maazallah ailemizin şerefini duşun..Kadınlar paranı yer dikkat et... arkadaşların seni kullanır...sevgilin sana yalan soyler seni aldatır...Kork.....kork....O doğrudur, bu yanlıştır...O ahlaklıdır bu ahlaksızdır...Biz hic farketmeyiz ama zihnimiz yıllar yılı bu dataları biriktirir..depolar....Bunlar bizim kemikleşmiş duşuncelerimizi oluşturacaktır zaman icinde..Uğrunda savaşacağımız duşuncelerimizi...

Yıllar gecer.. yaşanabilecek olanların endişesine , yaşanmışların yuku binmeye başlar..Şimdi gelecek endişesinin yanında , gecmişin yuku de binmiştir sırtına kişinin.Artık yaşadıklarının muhasebesini yapmaya ve zihnindeki bu yuklemelerin baskısıyla hem kendini hem cevresini acımasızca yargılamaya başlar ki bu onu daha buyuk cıkmazlara surukleyecektir..Şunu yapmam hataydı...şunu yapmasaydım şimdi boyle olurdu...soyle davranmakla iyi ettim...boyle yapmakla hata ettim... Falanca bana haksızlık etti...Onun icin ne fedakarlıklar yaptım kıymetini bilmedi... vakit kaybettim...Bu ahlaktır.... bu ahlaksızlıktır...bu doğrudur.. bu yanlıştır...Bundan sonra şoyle yapacağım boyle yapmayacağım.. Bundan sonra... yarın değişeceğim...

Oysa hayat gecmektedir...Zaman hic durmadan akıp gitmektedir..Yarının yuku dune eklenmemelidir...Gelecek de gecmiş gibi dışarıda bırakılmalıdır.

Gelecek bugundur.."Yarını duşunmek"le "yarını merak etmek,yarına kafa yormak" farklı şeylerdir.Gelecekten korkmak zorunda değiliz..Gunleri "birer- birer" yaşamalıyız..Her gun yeni bir gundur..Ne dune benzer ne yarın gibi olacaktır..Heraclitos İsa’dan 500 sene once ne demiştir ‘ aynı nehre iki defa giremezsiniz’Cunku nehir her saniye değişir , icine giren insan da..Hayat sonsuz bir değişmedir.Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.Sonsuz değişme ve belirsizlik iceren bir geleceğin sorunlarını merak ederek bugunun buyusunu neden bozmalı?

Bu satırları okurken bana kızabilirsiniz..İşinizde sorunlarla boğuşuyorsunuz belki de işinizi kaybettiniz. Ya da kredikartı borclarınız canınıza okuyor..Belki de sizi hic anlamadığını duşunduğunuz buyuk aşkınızla ayrıldınız..Cok ozluyor hicbirşeyden keyif almıyorsunuz..Cocuğunuz okulda başarısız muhtemelen sınıfta kalacak...Yarın işe gidecek paranız yok... ya da sevdiklerinizden biri hasta... evet haklısınız..bunlarla boğuşurken kadının biri cıkıp da’ bugunu yaşayın gecmiş de gelecek de yoktur ‘dese eskiden ben de cok sinirlenirdim.

Ama uzulmek hicbişeyi halletmiyor.İcinde bulunulan durumu cesaretle ve tum cıplaklığıyla ortaya koyup ‘bu durumun sonucunda başıma gelebilecek en kotu şey nedir?’ diye duşunun.Olabilecek en kotu şey gercekleştiğinde nasılsa olana katlanmayacak mısınız?O halde gercekleştiğinde paşa paşa katlanacağınız birşey icin neden bugunu yaşamıyorsunuz? Uzuntu ve endişenin en kotu tarafı duşuncelerimizi bir noktaya toplamamızı engellemesidir.Uzgun ve endişeli olduğumuzda zihnimiz oraya buraya dağılır,karar verme gucumuzu kaybederiz.Fakat olabilecek en kotu sonucu karşılamaya kendimizi zorlar ve zihnen bunu kabul edersek butun belirsiz endişelerden kurtulur ve zihnimizi sorunu cozebilecek guce kavuştururuz.

Yarın icin endişe etmeyi bırakın..Tek gercek bugundur..Başı belli olmayan bir gecmiş ve zamanın sonuna kadar uzayabilecek bir gelecek...Her iki zamanın icinde birden yaşamak ‘bir an icin bile olsa’ mumkun değildir.

Bizim icin sadece bir tek zaman dilimi icinde yaşamak mumkundur.. Bugun...

Şimdi bir duşunun bakalım bir sabah pencerenizde ya da sokakta harika bir gul gorduğunuzde, "ne kadar guzel bir gul..inanılmaz renkleri var.. kokusu buraya kadar geliyor..harika..." diye duşunenlerden misiniz? yoksa keşke şimdi rengarenk gullerin actığı ,hafif bir meltemin saclarımızı karıştırdığı , harika bir gul bahcesinde olsaydık diye duşunenenlerden mi ?

Bir bahar sabahı sevgilinizle kahvaltı yaparken guneşe , ucan kuşlara, hafif hafif esen ruzgara odaklanıp " ne kadar mutluyum..Seni seviyorum..iyi ki buradayız.." diyenlerden misiniz yoksa o anın tadını cıkartmaktansa " keşke şimdi birlikte tatilde olsaydık."diye hayıflananlardan mı?

Sır Wıllıam Osler Yale’deki dersleri sırasında oğrencilerine her sabah şu duayı okutuyormuş "bugunku ekmeğimizi ver" dikkat ederseniz bu duada sadece bugunun ekmeği isteniyor.Dun yemeğe mecbur olduğumuz bayat ekmekten şikayet edilmiyor."Ya işten cıkarılırsam o zaman nerden ekmek bulacağım Allahım?" da denilmiyor.. Sadece bugunun ekmeği isteniyor..

Bizim de yiyebileceğimiz , ancak bugunun ekmeğidir..

Şimdi ,hemen bir an durup hayatın seslerini dinleyin..alışık olduğunuz algılamalarınız dışında size ulaşmasına engel olduğunuz ,duymadığınız oyle cok ses farkedeceksiniz ki... şaşırıp kalacaksınız..Hayat yaşadığımız "an" dır .Hayatın bizden beklediği de bundan ibarettir.

Ciceğin, boceğin, doğan gunun, batan guneşin, ictiğiniz suyun,yanıbaşınızdaki sevgilinin,izlediğiniz bir filmin , ucan kuşun , yediğiniz yemeğin , duyduğunuz ezanın , carpan kalbinizin , okuduğunuz şiirin farkında olmanız , dağın ardındaki gul bahcesinde olamadığınız icin kahırlanmak yerine " pencerenizdeki gulun" keyfini cıkarabilmeniz dileğiyle...