Kadınlar Kulubunun Guzel Kadınları Merhaba,

Eskiden ne olursa olsun , tum sıkıntılara goğus gerebilirim gibi hissederdim. Bence ben cok gucluydum. Cocukluğumdan beri.. ama o kadar yoruldum ki artık. Goğsumde surekli bir yuk var. Adak adadım kesersem rahatlarım belki diye, ara Allah ara bir koc bulamadık ya. Babamı aldık yukarı bilmediğimiz koylere cıktık adamların elinde koc kalmamış babamda şaşırdı ne bu diye dedim baba kan akıtmam lazım, şaşırdı o da

İnşallah kısa zamanda atlatacağım. İnanıyorum sizlerle paylaşmak istedim.

Genel problemlerim

-Babamın hastalığı: cok şukur iyileşti ama hala daha eskisi gibi değil. Yine de hayatta ve sesini duyuyoruz, kendi ihtiyaclarını karşılıyor diye Allah a her gun şukrediyorum. (Babam inme gecirdi, cok şukur iyi şimdi)

-Annemle kız kardeşimin iletişimi cok iyi. Ama benim annemle asla aram oyle olmadı. Hafta sonları bazen gidiyoruz,eşim zorluyor seviyor annemleri, bende ozluyorum. Ama surekli bir laf sokma. Kayınvalidemde vallahi daha rahat ediyorum. Annem surekli yok orayı topla, makinayı boşalt. Sonra surekli bir kayınvalidemlerin tarafını sorgulama. Kilolarıma laf etme. Eşimi eleştirme. Babamın hastalığında kıyıda koşede ne kadar param varsa harcadım, ayrıca manevi olarakta kendimi parcaladım. Fakat anneme yine yaranamadım. Nasıl zorla kaldım anlatamam kendi duzenimi bozdum onlara destek vermek icin babamda gozleri doluyordu, gitmek istediğimde. Ayrıca sabahları 05.00 da babamı doktora goturmem gerekiyordu, benden başka araba suren yok. Ben destek verirken, annem tum hırsını benden aldı. Tamam bende karakter olarak baskınım. Ama annemle asla dertleşemiyorum. Evlenmeden once 8 senelik ilişkim bitti,cok isterdim ki anneme sarılarak ağlamak, acı cekiyorum demek. Ama hicbir zaman oyle bir muhabbetim olmadı.

-Vajinismusum. 2,5 yıllık evliyim. Artık uzerime yuk iyice oturdu. Durumu psikiyatrimiz dışında kimse bilmiyor. Ona da 2 haftadır gidiyorum.

-kilolarım: eskiden 36-38 bedendim. Ruhum daraldıkca, mutsuz oldukca kendimi yemeğe verdim şuan 42-44 bedenim. Boyum uzun ama zayıflamam lazım bunun icinde aslında once icimi rahatlatmam lazım. Mutsuz oldukca daha cok yiyorum cunku.

-Eşimin alkolu: Cok şukur şuan tedavi goruyor ama surekliliği olacak mı? Tum kartlarına el koydum, alkol almasın diye. Kendimi annesi gibi hissediyorum. Şuan tedavi olsa da once mutluydum şuan tukenmiş hissediyorum.

-Babamın borcları ve kardeşimin işsizliği: Babam hastalanmadan once iyi kazanıyordu, bir kac yatırım yapmıştı. O yatırımların borcları. Bu sure zarfında kardeşimin işsizliği. Bir yandan icine iyice kapandı cok uzuluyorum bir yandan diyorum ki ya ben onun yerinde olsam en duşukten de başlasam bir yerden başlardım. Bunları kafama cok takıyorum.

-İş yerim: işimi cok seviyorum. Konum itibariyle de stratejik bir gorevim var.Maaşımdan, iş yerimden , yaptığım işten cok şukur cok memnunum. İnanılmaz yoğun calışıyorum, şikayetci değilim. Tek şikayetim insanlar. Ozel şirket sacma sapan insanlar var. 8 yıldır aynı iş yerindeyim. 1-2 yıla kadar iyi kotu idare ediyordum şirketimiz buyuktu ama son zamanlarda iyice buyudu. İnsanların hırsları arttı. Benim kendimi kanıtlamaya ihtiyacım yok nasıl başardım bilmiyorum ama koca fabrikada herkes nasıl calıştığımı bilir. Diğer departmanlardan Arkadaşlar stajyerlerini bile bana yonlendirirler, konuşmadan bitirmeyin stajınızı diye, cok memnun olurum herkese de herşeyi anlatırım. Kimseden Bilgi saklamam.patronumuz bile olsa, herkesin tamam dediğine aklım yatmıyorsa olmaz derim, fikrimi diretirim. İşten hayatta gocunmam. Benimle ilgili olsun olmasın, konu ortadaysa direkt sahiplenirim. Bunları goze girmek icin değil kendim icin yaparım. Yuksek lisansım tubitaktı. Doktora icin konum şimdiden belli. Ufacık birşey bile olsa oğrenme delisiyim. Fakat yanıma birini verdiler, Allah ım cocuk benim tam tersim tembel teneke. İşleri oğretmeye calışıyorum ve cocuğun ustuyum aslında. Cocuk kendi ile aynı goruyor beni. Sacma sapan tavırlara giriyor. Yuzunu asıyor tum gun oturuyor verdiğim işleri yapmıyor bu sefer ben daha da fazla calışmak zorunda kalıyorum. Ne olursa olsun benim de bir ustum var. Ben normal hayatta ne kadar Guler yuzlu isem işte o kadar kuralcıyım. Cocuk aşıyor suratını oturuyor ustum bahtsızmuhendis cok mu bunaltıyorsun diyor. Halbuki hicbirşey yapmıyorum ama cocuk tempomdan rahatsız oluyor cok hızlıymışım. Ben hızlı olmasam yaptığım işi bitirme şansım yok. Cok pratik ve hızlı olmalıyım. Cocukta o kadar umursuz, saygısız, kibirli. Cocukla kac kere konuştum yok tamam diyor değişmiyor. Artık sesini duymaya tahammulum kalmadı. Gondermekte istemiyorum cocuk daha duzelir diyorum ama artık bu da bana dert olmaya başladı.

Boyle işte kızlar icimi boşaltmak istedim

Okuduysanız teşekkur ederim