Niye boyleyim niye boyle oldum son zamanlarda bilmiyorum kızlar. Hem arkadaşlarımın ufak da olsa yanlışlarını gorunce kendimi geri cekiyorum. Hem de yalnız kaldığım icin bazen icim acıyor.

Eski calıştığım yerlerde cok sevilirdim ortamın neşe kaynağıydım. Şimdiki calıştığım yerde sanırım cok da sevilmiyorum. Dışardan nasıl gorunuyorum cok merak ediyorum, acaba beni samimiyetsiz mi buluyorlar. Sevilmediğimi hissedince buz gibi soğuyorum kendimi geri cekiyorum. Belki de yanlış hissediyorum bilmiyorum ki.

Cok sevdiğim iki arkadaşımdan ayrı şehirdeyim. Sanırım onlar gibi samimi icten arkadaşlığı bu yaştan sonra aramam sacma olur.

Yine de evine gidip geldiğim, surekli mesajlaşıp telefonlaştığım bir arkadaşım olsun cok isterdim.
Bu şehirde sadece eşim var onun dışında kimsem yok bu duygu icimi sıkıyor bazen.
Buna da şukur, Allahım kimseyi yalnızlıkla sınamasın.

Oyle icimi dokmek istedim işte