Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu acıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden once kesinlikle cocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da cocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, cocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim cok ustume geliyorlar ve artık gercekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi surekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve cocukla beni yalnız bırakmak icin caba sarfediyor. Durup dururken cocukla bize gelmeler, cocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten butun gun calışıyorum haftada 1 gun akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, gormeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile cocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Cocuklarla zaman gecirmekten hoşlanmıyorum ve gecirmek zorunda da değilim. Bunu acıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim cocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora gorun nasıl cocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde cocuk sahibi olmamı istiyor. Gercekten doktora gitmeli miyim? Cocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın cocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar ustume gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gercekten kabus gibi , cevremdeki arkadaşlarımdan da aynı cıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.