İcimi dokmem lazım iş yerinde evli birinden hoşlanıyorum aklımdan cıkmıyor kendimi tanımaz hÂle geldim hicbirşeye odaklanamıyorum delilik biliyorum ama aklıma kalbime henuz soz geciremiyorum. Koridordan onun gecmesini beklemek onu uzaktanda olsa gormek bu aralar beni en mutlu eden şey. Yanyana iken gozlerine bakamıyorum heyecanımı cok belli ediyorum sacmalıyorum biliyorum ilgimi her ne kadar farklı şeylere yoneltsemde yine tum sonuc onu duşunmekle bitiyor.gececek gecmeli biliyorum ama yıprattı bu durum beni yıpratıyor onu goremediğinde asabi biri oluyorum arkadaşlarımı kırabiliyorum kacmam lazım bu durumdan kacarak uzaklaşmak bu ben değilim olmamalıyım...