Dışarıdan cokca vurdum duymaz bir yapım vardır, cogu insana derdimi anlatsam dinlemez, ya senin ne derdin varki derler, işin garip tarafı herkesin derdini ben dinlerim. Boyle olmamın sebebi de benim aslında eskiden toplumda ozguven siz, pısırık, biri laf soksa saftirik gibiydim. Bu huyumu yenmek adına, daha dogrusu evliliğimin verdiği tecrubede, ornek veriyorum kayınvalidem benim yanımda bir gelini ovuyor kıskanclık yaratmak icin veya bak sende ornek al demek adına, bende onu onun silahıyla vuruyorum AA ne guzel maşallah aferin ona boyle gelin bulunmaz diyorum, maksat ben sizi tınlamıyorum laf soktugun umrumda bile degil imajı vermek. Bazen de gereksiz patlama yasıyorum. Buyuk problemleri kafama takmazken ufak ufak problemlemleri biriktirip kendime dert ediyorum gunumu zehir ediyorum. Misal evim hakkında bir karar aldım bunu eşimin ailesine acıkladım onlarda hoşuma gitmeyecek acıklama veya fikirlerini belirtiyorlar, ben de sinir oluyorum ne diye anlatıyorsun sanane icinde tutsana niye kendini eleştirme fırsatı veriyorsun bunun gibi. Nazende dunya yansa umrumda degil. İcim ve dışım cok farklı. Beynim artık kafamın icindeki duşunceleri kaldırmıyor ufak tefek şeyleri dert etmek istemiyorum. Sizler bununla nasıl baş edebiliyorsunuz