Selamlar herkese, buraya derdimi uzun uzun anlatmak isterdim ama anlaşılması icin uzun yazmam lazım,paragraf paragraf surer kimsenin o kadar okuyabileceğini sanmıyorum. Bir de ifşa olurmuşum gibi geliyor. Ozet geceyim:

Diğer arkadaşlarımın arkamdan cevirdikleri işlerden dolayı onlarla ilişkimi minimuma indirdim diyebilirim. Benim icin zor bir surecti ve o surecte sevgilimden de darbe yedim. En yakın arkadaşımsa goruntude yanımda gorunse de sivri diliyle psikolojimi daha da altust etti. Artık oyle şeyler soylemese de o zaman soylediği ve yaptığı şeyler aklıma geldikce hala sinirleniyorum. Ben mi abartıyorum, cidden kotu niyetli mi ondan da emin değilim. Tek bildiğim yıllardır arkadaşlığımızda ona tek bir kez ihtiyacım oldu onda da beni daha da dibe cekti, sozleriyle ve imalarıyla daha da yaraladı.

Bir yandan da okul başlıyor ve kustuğum arkadaş grubuyla ve onunla 70 kişilik bir sınıfta olacağım. Onla ilişkimi keseyim desem yemeklerde yalnız kalacağım ve herkes sanki sorunlu olanın ben olduğumu duşunecekmiş gibi geliyor. Mezuniyette bile fotoğraf cekilecek arkadaşım kalmayacakmış gibi geliyor.Son senem ona katlanayım mı? Yoksa icimden geldiği gibi onu yok mu sayayım?