Evlendiğimizden beri tık yok kocamda. Sanki zorla evlendi benle silah dayadılar başına. Onceleri kendimi sucladım. Adam yanıma yanaşmıyor cirkin miyim tipsiz miyim vs ama aslında hicde oyle değil. Bakımlıyım, temizim, gosterişliyim, seksiyim, becerikliyim. Kariyerimde iyi. Her neyse hic tık yok bahanesi hic bitmedi. Başım ağrıyor, tırnağım batıyor, hava soğuk, hava sıcak, uykum var, yoruldum, birde zaten gec geliyordu işten geldiğinde de durum bu. Birde kişisel bakım gunleri var tırnak keser 2 saat cıkmaz banyodan. Bir bebeğimiz var şimdi. Durum aynı. Hep bekledim, hep konuşmaya calıştım. Her hevesim icimde kaldı. Cocukları cok seviyordum zar zor 4 sene sonra cocuk yaptım. Zar zor. Şimdi anladım ki her şeyden onun icin vazgeciyorum. Hevesim kacıyor. icimde var annelik cok cocuk istiyorum. Evlilikten tek beklentim cocuklar bebeğime kardeşler. Yalnız buyumesin. Bu arada ilk bebekte tup bebek tabi bir turku yapamadık bir şey. ama oda Benim ki değişmedi bahaneleri bitmedi. Hicbir zaman gercek bir karı koca olamadık. Eşim artık kocam değil sadece cocuğumun babası. Planım yok, umudum yok. Gittiği yere kadar boyle gider sonra da boşanmak istediğinde boşanırız. Yani acıkcası eşimin kadına ihtiyacı yok o yuzden de ilgisi sevgisi anlayışı yok. Hem beklentim olmazsa uzulmem diye duşunuyorum. Kardeş kardeş takılacaz artık ne yapalım. Hic bir ortak noktamız yok. Hic hobisi yok. Zevki yok. Eğlence anlayışı yok. Sohbet bile edemezsin. Sacma sapan konuşuyor konuştuğunda. Neden sonuc ilşkisi falan yok adamda. Sanırım tam olarak tanıyamadık birbirimizi. Az konuşuyordu anlayamadım. Şimdi napıcaz bilemiyorum. Artık cinsellikte onemini yitirdi benim icin bulaşmasın konuşmasın başka İhsan istemez. Sacmalıklarına cevap vermek yoruyor artık beni. Bencil bir insan zaten. Bakalım 9 aylık bebeğimi ve beni nasıl gunler bekliyor.