Selamlar.

Kızlar hayatımdaki insanlar artık bana hic haz vermiyorlar. 35 yaşındayım, eskiden yeni insanlar tanımak beni heyecanlandırırdı. Şimdi zerre heyecanım ve umidim yok insanlara karşı. Herkes o kadar aynı fabrikadan cıkmış gibi birbirinin aynısı ki... Kadın arkadaşlar edineyim desem, acık aramalar, laf sokmalar,,imalar, mutsuz etmeye calışmalar...Bilirsiniz işte... Ben kalp kırmak ve vebal almak istemiyorum, onun icin insanlara duzgun davranıyorum. Ha ben boyle yapınca onlar da bana mı oyle oluyor? Hayır oh bu cevap edemiyor deyip iyice azıyorlarlar. Bu sefer de tiksinti geliyor bana.

Annemle goruşup, takılıyorum ama o da haz vermiyor. Hep damat ve gelininin dedikodusunu yapmak istiyor. Yıllardır aynı muhabbetleri yapıyor ya. "musluk bozuldu" desem yine onu bile damat ya da gelin dedikodusunu getirmeyi başarıyor. Hele bir de kendisini annelikte yetersiz bulduğu icin benim anneliğimde acık aramaya calışması yok mu? Offf offf

Eşime gelirsek. Eşimin bir cok iyi ozelliği var. Ama maalesef cok neşesiz bir insan ya. Ben neşemle, gulmemle meşhur biriyim. Ama eşim işten geliyor, karedenizde gemileri batmış gibi somurtuyor. Diyorum ki herhalde cok kotu bir şey oldu, sonra aklıma geliyor, haaa her zamanki depresif hali ya diyorum. Neşeli, keyifli, şamata birisi Olsun isterdim.

Ben de kendimi oğluma verdim,ne yapayım?