2 yıllık evliyim. Pkostan dolayı cocuk yok şu an. Tedaviye başlayacağız nasipse.

Eşimin evli arkadaşlarıyla oturup kalkıyoruz. ikisinde de once evlendim ama ikisi de hamile şu an...

Aman yanlış anlamasınlar, kotu durmayayım, uzulduğumu belli etmeyeyim diye surekli tebessum halinde olmaktan sıkıldım...

Ne bileyim insanda artık bir eksiklik oluyor cocuğunun olmaması.
AVM ye gidiyoruz mesela eşimle inanır mısınız her yerde cocuklu, bebek arabalı aileler.... Algıda secicilikte olabilir. Ama artık bir yere cıkmakta istemiyorum..

Dun mesela eşimin arkadaşları bile sormuş siz duşunmuyor musunuz diye. Eşimde 1 duşuk oldu ondan sonra olmadı artık tedaviyle olacak falan demiş. Ne bileyim eşimi de bu hevesten mahrum bırakıyor gibi hissediyorum. İnanın bazen kendim icin değil eşim icin cocuk duşunuyorum. 30 yaşında daha ilk tanışmalarımızda cocuk istediğini, cocuklarımla aramda cok yaş farkı olsun istemiyorum derdi... Ama lanet olsun ki bı turlu kilo veremedim o da yumurtlamamı engelliyor.
İnsanlar zayıfla, doktorlar zayıfla dedikce bende ilginc bir stres oluyor. Ve sanki daha cok yiyesim geliyor. Aslında aman aman bir kilomda yok 82 kiloyum 163 boyum. Bilmiyorum yaa her gun aklımda bu konu.

Cok uzuluyorum. Allah isteyen herkese sağlıklı ve hayırlı evlatlar nasip etsin.